Մի խումբ գիտնականներ մայիսի 20-ին դիմել էին կառավարության տարբեր օղակների՝ ուշադրություն հրավիրելով Երևանի ավագանու՝Ա. Միկոյանի արձանի տեղադրման հետ կապված «աղմկահարույց որոշման ընթացակարգային որոշ բացթողումների վրա, որոնք հնարավոր են դարձրել սխալ որոշման կայացումը»:
Նամակում մասնավորապես նշված էր. «Փառաբանելով ստալինյան վարչակարգում կարևոր դերակատարում ստանձնած գործչին՝ իսկ այդ նպատակին է ծառայելու տվյալ արձանի տեղադրումը, Հայաստանի Հանրապետությունը կարող է խայտառակվել տարբեր միջազգային ատյաններում։ Դրա առաջին ցուցիչներից է ՀՀ-ում Լեհաստանի դեսպան Զդիսլավ Ռաչինսկու իրավացի խիստ քննադատությունը, քանի որ Ա. Միկոյանի ստորագրությունն է դրված նաև Կատինում հազարավոր լեհ սպաների, զինվորների և մտավորականների գնդակահարության որոշման տակ՝ մի իրադարձության, որը Լեհաստանում ընկալվում է որպես ցեղասպանություն»:
Ստացվել է ԱԳՆ պատասխանը, որը ստորագրել է նախարարի տեղակալ Շավարշ Քոչարյանը:
Կարդացեք նաև
Ըստ ստորագրահավաքի կազմակերպիչներից ազգագրագետ Գայանե Շագոյանի, ԱԳՆ-ն փաստորեն գտնում է, որ «Լեհաստանում, Ռուսաստանում և Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարանում ճանաչված Կատինի ողբերգության մեջ մեղադրվող Անաստաս Միկոյանի արձանը Երևանի կենտրոնում կանգնեցնելու փաստը ՀՀ ԱԳՆ-ի կողմից որևէ արձագանքի, գնահատականի կամ ուղղակի ուշադրությանն արժանի փաստ չէ»:
Համանման պատասխան է տվել նաեւ մշակույթի նախարարությունը:
Իսկ Երևանի քաղաքապետարանը, չանդրադառնալով Միկոյանի արձանի առնչությամբ երկու նամակներում բարձրացված խնդիրներին, ուղարկել է ընդամենն իր որոշումների պատճենները՝ այդ թվում 2008 թ. Զախարյանի ստորագրությամբ որոշումը փողոցի վերանվանման կապակցությամբ:
սրանցից ո՞ր մեկից ի՞նչ ակնկալիք ունեիք, որ….