«Հայ-թուրքական հարաբերությունների առանցքը, որ տարիներ շարունակ գոնե հետխորհրդային շրջանում քննարկվում է, Հայոց ցեղասպանության հարցն է»,- այսօր` օգոստոսի 27-ին, «Հայելի» մամլո ակումբում լրագրողների հետ հանդիպման ընթացքում հայտարարեց քաղաքագետ Ալեքսանդր Մանասյանը:
Նա նշեց, որ Հայաստանի Հանրապետության առաջին նախագահ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանն այլ դիրքորոշում ուներ հարցի վերաբերյալ` կարծում էր, որ հարցը պետք է լռության մատնել, բայց երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանը հարցը բարձրացրեց, եւ երրորդ նախագահ Սերժ Սարգսյանի օրոք հայտնի դարձավ` եթե նույնիսկ հայկական կողմը լռի, Եվրոպան եւ աշխարհը չեն լռի.
«Տարբեր մեկնաբանություններ կարելի է տալ դրան, մեկնաբանություններից մեկն այն է, որ Եվրոպան իր համար է շահարկման նյութ դարձրել, եւ եթե նույնիսկ մենք լռենք, միջազգային օրակարգից այդ խնդիրը չի հանվում»:
Քաղաքագետը համարում է, որ կան որոշակի կարծրատիպեր, որոնք իշխում են հայ ժողովրդի մոտեցումների վրա, եւ նույնիսկ ցեղասպանության հարյուրերորդ տարելիցին ընդառաջ նա չի կարող դուրս գալ այդ ազդեցություններից: Նա նշեց, որ եղեռնը տվյալ ազգի ցեղասպանությունն է իր տարածքում, եւ հայկական կողմը պետք է առաջ տանի եղեռնի հասկացությունը.
«Այսպիսի դեպքում մենք խնդիրը կապում ենք հայրենազրկության հետ եւ խուսափում ենք այն դժվարություններից, որոնք կապված են ցեղասպանության հետ: Քանի~ տարի է սփյուռքի մեր կազմակերպություններն անընդհատ ջանում են ապացուցել կամ հասնել այն բանին, որ Միացյալ Նահանգների նախագահը «ցեղասպանություն» եզրն օգտագործի:
Միացյալ Նահանգների նախագահն երկրորդ տարին է, ինչ օգտագործում է «եղեռն» բառը, մենք պետք է համաձայնենք իր հետ, եւ արդեն «եղեռն» բառը դնենք շրջանառության մեջ՝ որպես Հայոց ցեղասպանության մի ձեւ, երբ ժողովրդին սրի են մատնում իր հայրենիքում»:
Կարդացեք նաև
Ամի ՉԻՉԱԿՅԱՆ
