Ռուսաստանի և Աբխազիայի միջև օրերս կնքված ռազմավարական գործընկերության մասին համաձայնագրի ստորագրումից հետո ՌԴ նախագահ Պուտինը անսպասելի կերպով հայտարարել էր, որ կախված Աբխազիայի դիրքորոշումից, Ռուսաստանը պատրաստ է երկաթուղային հաղորդակցության ծրագիր իրականացնել դեպի Վրաստան և Հայաստան:
Այլ կերպ ասած՝ խոսքը, բնականաբար, աբխազական երկաթուղու վերագործարկման պատրաստակամության մասին է: Այս երկաթուղին շատ կարևոր է Հայաստանի համար, որը հնարավորություն կտա տրանսպորտային առավել նպաստավոր պայմաններ ունենալ ապրանքները ռուսական շուկա արտահանելու հարցում: Ավելին՝ աբխազական երկաթուղու առկայությունը կոմերցիոն տեսանկյունից շատ գրավիչ կդարձնի հայ-իրանական երկաթուղին, որով փաստորեն Հայաստանի միջոցով Իրանը կկապվի և Վրաստանին, և Ռուսաստանին:
Թվում է՝ ըստ էության այս հեռանկարները ոգևորիչ են և՛ Հայաստանի, և՛ Վրաստանի համար, սակայն այստեղ առաջ է գալիս Աբխազիայի կարգավիճակի հարցը, որում Վրաստանն ունի, բնականաբար, իր պահանջները և գնահատականները, և որը հենց ռուս-աբխազական պայմանագրի ստորագրումից հետո հնչեցրեց Վրաստանի նախագահը: Նա հայտարարեց, որ դա Վրաստանի դեմ գործողություն է, անեքսիայի քայլ: Մյուս կողմից, սակայն, տեսականում պետք չէ բացառել, որ չնայած հակամարտության առկայությանը, այնուհանդերձ կողմերը գան տրանսպորտային կոմունիկացիաները աշխատեցնելու համաձայնության:
Կարդացեք նաև
Մուսա Միքայելյան
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Ժամանակ» թերթի այսօրվա համարում
