Թե, կարողանամ, ես կվերացնեմ պատերազմները,
Հողը կսնեմ՝ լոկ խաղաղության առողջ սերմերով,
Մարդկության ներսից ընդմիշտ կհանեմ ագահությունը,
Որ կյանքը լցվի Տիրոջ աղոթքով, մանկանց ճիչերով:
Թե, կարողանամ, հույս կներարկեմ սիրող սրտերին,
Մեծ տիեզերքի լույսը կսփռեմ նրանց ճամփեքին,
Ես ինձ կզոհեմ, միայն թե հասնեն իրենց բաղձանքին,
Զավակներ ծնեն, երկիր շենացնեն, հասցնեն մուրազին:
Թե, կարողանամ, անդորր կբերեմ բյուր հոգիներին,
Բոլոր մայրերին վիշտը կուղեկցի երազի նման,
Կաղոթեմ Աստծուն, որ երկինք տանի նահատակներին,
Եվ բույրով լցնի վշտով պարուրված ամեն մի ավան:
Ու երջանկության ցոլքեր կուղարկեմ բոլոր մայրերին,
Եվ հարսնանալու հույսով կպատեմ բյուր աղջիկներին,
Առնականության լիցքեր կհղեմ մեր տղաներին,
Մեծ տիեզերքից աստղեր կիջեցնեմ երեխաներին:
Անանիա Մաղաքյան
