Արդեն առիթ եմ ունեցել գրելու, որ հիմնական հարցը, որն ինձ տալիս են փողոցում, հնչում է մոտավորապես հետեւյալ կերպ. «Էս խեղճ ազգի վերջն ի՞նչ է լինելու»: Դա իրականում հարց չէ, այլ բողոք եւ միաժամանակ հրավեր՝ խոսելու ազգի եւ «հարց տվողի» դարդուցավից: Այդ արտահայտությունն ինձ դուր չի գալիս երկու պատճառով: Նախ՝ ինքդ քեզ բնութագրելով որպես «խեղճ», «բազմաչարչար», «կոտորված», «տառապած»՝ դու օգտագործում ես «ինքնակործան» բառեր: Այսինքն՝ եթե դու քո մասին ասում ես «խեղճ», ապա ողջ կյանքումդ խեղճ էլ կմնաս, որովհետեւ քո հիմնական գործն է լինելու ուրիշների մեջ խղճահարություն առաջացնելը եւ քո նման «խեղճերի» շրջապատում նստելն ու կյանքից բողոքելը:
Բայց նման մտածելակերպի վնասները դրանով չեն սահմանափակվում: Այս մտածելակերպով դու քեզ եւ քո ազգը ներկայացնում ես որպես կամազուրկ մի տաշեղ, որին տանում-բերում են կյանքի այս օվկիանոսում եւ «վերջը» շպրտելու են մի ափամերձ տարածքում: Այդ դեպքում մնում է հուսալ, որ օվկիանոսը, այսպես ասած, «հայանպաստ» կլինի՝ տաք, ջերմ, խաղաղ, որպեսզի քո «վերջն» էլ լինի աֆրիկյան որեւէ տաք երկրում: Եթե դու ոչինչ չես ասում, ավելին՝ չես ուզում քո ներկայիս կյանքն ապրել եւ սպասում ես «վերջին», ապա ավելի հավանական է, որ այդ «վերջը» վատ կլինի:
Դա, ինձ թվում է, քեզնից դուրս մեղավորներ փնտրելու մասնավոր դեպքն է: Նույն մտայնությունն ունի ավելի բարձր, պետական դրսեւորումներ: Հարցրեք մեր կառավարությանն ու Կենտրոնական բանկին՝ ինչն էր դոլարի արժեւորման «բռնկման» պատճառը: Եվ նրանց պատասխանը հետեւյալն է՝ մեղավոր են սպեկուլյանտները: Երբ ասում են՝ «սպեկուլյանտ», ես պատկերացնում եմ այն մարդկանց, որոնք, օրինակ, 70-ական թվականներին ինչ-որ ձեւերով արտասահմանից «Մալբորո» էին բերում եւ հետո այդ ծխախոտն իրացնում էին Փուրթուլի կրպակի միջոցով: Այսօր, սակայն, հարաբերություններն ազատ շուկայական են, եւ սպեկուլյացիան՝ էժան գնելը եւ թանկ վաճառելը, դրա անբաժանելի ու կարեւոր մասն է: Եթե կան տնաբույծ «ֆինանսիստներ», որոնք, ազարտի մեջ ընկնելով, թանկուկրակ դոլարներ են գնել ու հիմա դրանց ձեռքը կրակն են ընկել՝ դա իրենց գործն է եւ իրենց ռիսկը:
Բայց տարադրամի տատանումները բոլորովին այլ պատճառներով են առաջանում, եւ դրանցից մեկն այն է, որ մենք՝ Հայաստան պետությունը, չենք կարողանում բավարար չափով դոլարներ աշխատել: Այդ խնդիրները, ի տարբերություն սպեկուլյացիայի, խրոնիկական են:
Կարդացեք նաև
Նման ձեւով՝ ո՞րն է Ռուսաստանի տնտեսական դժվարությունների պատճառը: Ըստ Պուտինի՝ Միացյալ Նահանգների ու նավթարդյունահանող երկրների համատեղ դավերը: Այդ դավերն իրականում, շատ հավանական է, կան: Բայց Ռուսաստանի հիմնական խնդիրն այն է, որ նման հարուստ ռեսուրսներ ունենալով՝ այդ երկիրը 25 տարում տնտեսության մեջ ոչինչ չկարողացավ ստեղծել՝ բացի նավթի, գազի եւ զենքի վաճառքից: Եթե նավթի գինն էլի ընկնի, վերջը ի՞նչ է լինելու:
ԱՐԱՄ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
Վերջը վաղուց ա եկալ`մընք զամեծիծ չենք արալ: Լոխ լյավ ալի`հի՞նչ ա պտահալ:
….«Եթե նավթի գինն էլի ընկնի, վերջը ի՞նչ է լինելու ». Նավթի գինը ամբողջ աշխարհում ընկել է, բա մենք էս աշխահից չենք՞, գուցե այստեղից՞ սկսենք պ. Աբրահամյան։
Հաշմանդամ Ժորան (Փուրթուլը) «ՍԱԼՅՈՒՏ» ծխախոտը վաճառում էր պետական գնով (30 կոպեկ), իսկ բոլոր խանութներում գնորդներին խաբում էին (տակից 40 կոպեկով վաճառելով): Դեմիրճյանը չգիտե՞ր:
Հայաստանի տարածքում գործող, ԱՄՆ-ի կողմից վերահսկվող «ՆԱՍԴԱՔ ՕԷՄԷՔՍ Արմենիա» Ֆոնդային բորսայի մասին Հայաստանի նախագահները կամ ազգի (պետության) անվտանգությունը ապահովվող մարմինները չգիտե՞ն: Թե՞, նրանք էլ էն ԱՄՆ-ի կողմից վերահսկվող:
Ի՞նչ Ռուսաստան, ի՞նչ Պուտին:
Արամ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ – in
Տաբու՞ է դրվել Կենտրոնական Բանկին քննադատող մեկնաբանություններին:
Չգիտեմ, հարգելի ՏԻՏ, թե ինչ մասին է խոսքը, բայց որքան հիշում եմ, Դուք միեւնույն տեքստը մի քանի անգամ copy-paste եք արել իմ հոդվածների տակ: Եթե ուզում եք, էլի արեք, ես կհետեւեմ, որ հրապարակվի: Բայց խորհուրդ եմ տալիս կրեատիվություն դրսեւորել եւ գրել նոր տեքստ:
Արամ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ- ին
…Բայց տարադրամի տատանումները բոլորովին այլ պատճառներով են առաջանում, եւ դրանցից մեկն այն է, որ մենք՝ Հայաստան պետությունը, չենք կարողանում բավարար չափով դոլարներ աշխատել: ……..
Արտերկրերից ( հիմնականում՝ Ռուսաստանից ) փողանցվում է մինչև 1 000 000 000 դոլար,
երկրորդ սխալը քերականական է ՝ …մենք՝ Հայաստան պետությունը, չի (ոչ թե ՝՝չենք՝՝) կարողանում….