Առցանց «Առավոտի» «Դեմ առ դեմ» հաղորդաշարում թեման քննարկում են
ԱԺ ՀՀԿ խմբակցության անդամ Լեռնիկ Ալեքսանյանը
եւ «Ազգային անվտանգություն» կուսակցության նախագահ Գառնիկ Իսագուլյանը:
Արամ Աբրահամյան.– Այսօրվա վիճակը հասկանալու համար դառնանք նախագահի փետրվարի 12-ի ելույթին: Ինչի՞ց ծագեց այս կռիվը ահավոր: Ձեր վարկածները:
Լեռնիկ Ալեքսանյան.- Նախ՝ փետրվարի 12-ից առաջ ընկած հատվածի մասին պետք է խոսեմ, երբ եղան հայտարարություններ, կոշտ ձեւակերպումներ ԲՀԿ-ի կողմից, որը եղել էր Հանրապետական կուսակցության կոալիցիոն գործընկերը: Հանրապետության նախագահ-ԲՀԿ նախագահ հարաբերությունները բավականին զարմանալի էին, եւ մենք երբեմն հարցեր էինք ուղղում նախագահին՝ ինչո՞ւ է այդպես: Բոլոր դեպքերում Սերժ Սարգսյանը մեզ՝ հատկապես ԲՀԿ-ի ղեկավարի հարցում, զսպում էր եւ կոշտ հակադարձություններ չէին լինում: Բոլոր դեպքերում մենք դժգոհ էինք, երբ մեղադրանքներ էին հնչում հանրապետության նախագահի հասցեին, նաեւ անձնական վիրավորանքներ: Ի վերջո, եկավ փետրվարի 12-ը, որտեղ կոշտ արձագանք եղավ, առաջին հայացքից չհասկացվող, բայց կարծում եմ՝ հասկանալի կլինի, որ դա ժամանակին արված քայլ էր: Հանդուրժողականությունը երբեմն թուլության նշան է դիտվում մարդկանց կողմից, նույնիսկ սեփական կուսակիցների աչքում:
Ա. Ա.- Դուք է՞լ եք այդպես կարծում, այսինքն` նախագահը թուլությո՞ւն էր ցուցաբերում:
Կարդացեք նաև
Լ. Ա.– Մենք գիտենք, նախագահին ճանաչում ենք, գիտենք, որ նախագահը թուլություն չի ցուցաբերում, կարծում եմ՝ բոլորն էլ գիտեն, որ Սերժ Սարգսյանը այն քիչ մարդկանցից է, որ դիմացինի նկատմամբ միշտ զուսպ է խոսում: Եղել են նախագահի հասցեին հայհոյանքի դեպքեր, բայց նախագահն ինքը անձնական դաշտ երբեք չի տեղափոխում: Ես, ճիշտն ասած, մտածում էի, որ քայլը ուշացած է, մի քանի տեղ ասել էի դա: Բայց հիմա հասկացա, որ քայլն արվել էր ժամանակին՝ եթե մի քիչ շուտ արվեր, ուրիշ գնահատականներ կտրվեին, իսկ ուշացած դեպքում` իրոք, կային մեր երկրի անվտանգությանը սպառնացող խնդիրներ:
Ա. Ա.- Նույն հարցը` ասեք, թե ինչո՞ւ այդ ելույթը տեղի ունեցավ, եւ արձագանքեք պարոն Ալեքսանյանի ասածին` հայհոյանքներ էին հնչում, կոշտ քննադատություն էր հնչում նախագահի հասցեին:
Գառնիկ Իսագուլյան.- Նախ՝ երբ որ մենք խոսում ենք փետրվարի 12-ին նախորդած բոլոր դեպքերի, հայտարարությունների, համաժողովների, խորհրդաժողովների մասին, պետք է ասենք՝ արդյոք խախտվե՞լ է օրենքը կամ Սահմանադրությունը: Ես չեմ թաքցնում, որ աջակցել ենք, հիմա էլ աջակցում ենք «Բարգավաճ Հայաստան» կուսակցությանը ու նրա առաջնորդին` պարոն Գագիկ Ծառուկյանին, եւ խորհրդաժողովին, որը հատկապես առաջացրել էր Հանրապետականի մեծ զայրույթը, ամենառադիկալ ելույթներից մեկը իմն է եղել… օրենքով արգելվա՞ծ է՝ ի՞նչ հայտարարություններ անել: Հիմա տեսեք, ամսի 12-ն ենք նայում. հանրապետության նախագահը, ես նորից եմ կրկնում` մենք շատ լավ հարաբերություններ ենք ունեցել, ընկերներ ենք եւ մնում ենք ընկերներ, բայց ինչ տեղի ունեցավ: Հստակ անվանարկվեց մարդը՝ դա կարող է շարքային մարդը իրեն թույլ տալ, բայց հանրապետության նախագահն իրավունք չունի:
Նախագահը փողոցային ասեկոսեների հիման վրա Անվտանգության խորհրդի նիստ է հրավիրում, որպեսզի քննարկի ինչ-որ հարց. դա նույնպես անթույլատրելի է: Կարելի էր նախ անել Անվտանգության խորհրդի նիստ, քննարկել` արդյոք իմաստ ունի՞ այդ ասեկոսեներին ուշադրություն դարձնել, բայց ոչ թե դա ի լուր աշխարհի կուսակցական ժողովի ժամանակ հայտարարել ու դրա հիման վրա հրավիրել Անվտանգության խորհրդի նիստ: Ո՞վ է ասել, որ հանրապետության նախագահն իրավասու է որոշել, թե ով իրավունք ունի քաղաքականությամբ զբաղվելու, ով չունի: Ո՞վ է տեսել, որ մարդ, որ պետք է ընդհակառակը` փորձի հավասարակշռել իշխանության տարբեր թեւերի աշխատանքը, հանձնարարական տա այդ իշխանության համապատասխան թեւերին: Ես գտնում եմ, որ ամսի 12-ին հանրապետության նախագահը գերազանցեց Սահմանադրությամբ իրեն տրված լիազորությունները, եւ, ըստ էության, դա արդեն իշխանազանցություն է: Քաղաքականությամբ զբաղվելու չափորոշիչներ որոշելու իրավունք որեւէ մեկին տրված չի, եւ ես կարծում եմ, որ այդ արձագանքը, որ հետո եղավ, ուղղակի համարժեք արձագանք էր:
Քննարկումն ամբողջությամբ
Պատրաստեց
ԱՐԱՄ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆԸ
«Առավոտ» օրաթերթ
19.02.2015
