Այս խորագիրն է կրում «Սարգիս Մուրադյան» պատկերասրահում այսօր բացված ցուցահանդեսը, որը բաց կլինի մինչև մայիսի 26-ը:
Ցուցահանդեսում ներկայացված են 20-րդ դարի երկրորդ կեսի հայ նկարիչների այն աշխատանքներից (գեղանկար, գրաֆիկա), որոնցում այս կամ այն կերպ անդրադարձ կա Հայոց ցեղասպանության թեմային, մասնավորապես Կոմիտասի կերպարին։
«Ես պարտքս էի համարում այս տարի անպայման անդրադառնալ Հայոց ցեղասպանության թեմային: Կոմիտասն ինքը մարմնավորում է այդ ողբերգությունը, դրանով է պայմանավորված ցուցահանդեսի խորագրի ընտրությունը: Պարզապես, չցանկացա օգտագործել հենց «Ցեղասպանություն» բառը, որովհետև նրա ծանրությունից հասարակությունը մի տեսակ հոգնել է»,- Aravot.am-ի հետ զրույցում ասաց նկարիչ Սարգիս Մուրադյանի դուստրը՝ Զարուհի Մուրադյանը, որի ստեղծագործություններից նույնպես ներկայացված են ցուցահանդեսում:
Կարդացեք նաև
Սարգիս և Զարուհի Մուրադյանների աշխատանքներից բացի, ցուցադրված են նաև Սուրեն Սաֆարյանի, Գրիգոր Աղասյանի, Տիգրան Թոքմաջյանի, Վաղինակ Ասլանյանի, Հակոբ Հակոբյանի, Հովհաննես Զարդարյանի, Հենրիկ Մամյանի, Հենրիկ Սիրավյանի և այլոց աշխատանքներ:
Զ. Մուրադյանի խոսքով՝ այս ցուցահանդեսը հարգանքի տուրք է ոչ միայն Հայոց ցեղասպանության զոհերի, այլև իր հայրիկի հիշատակին, որն իր ստեղծագործություններում բազմիցս անդրադարձել է Ցեղասպանության թեմային, Կոմիտասի կերպարին. «65 թվականին նկարած Կոմիտասն ուրիշ տրամադրություն է, 69-ին նկարածը՝ լրիվ ուրիշ: Ես կարծում եմ՝ այդ տրամադրությունը հենց նկարչի անձնական տրամադրությունն է: Այսինքն՝ թե տվյալ պահին այդ ողբերգությունը նա ինչպես է ընկալել: Մի տեղ ողբերգական, խելագարված Կոմիտասն է, մի ուրիշ տեղ՝ միայնակ մնացած Կոմիտասը՝ անապատում կանգնած»,- Aravot.am-ի հետ զրույցում նշեց Զ. Մուրադյանը:
Ցեղասպանության թեման շատ է հուզել նաև մեկ այլ նկարչի՝ Տիգրան Թոքմաջյանին, որի դուստրը՝ նկարչուհի Արփինե Թոքմաջյանը, մեզ հետ զրույցում պատմեց, թե ինչպես են իրենք հաճախ երկուսով կողք կողքի ստեղծագործել. «Հայրս իմ ուսուցիչն է եղել: Թեև առանձնապես ուսուցչություն չի արել, բայց իմ վրա ամենամեծ ազդեցությունն է թողել: Կարելի է ասել, որ բոլոր հիմքերը նա է դրել, որովհետև մշտապես աչքիս առաջ է եղել»,- ասաց մեր զրուցակիցը:
Դառնալով Տիգրան Թոքմաջյանի՝ Ցեղասպանությանը նվիրված ստեղծագործություններին՝ Արփինե Թոքմաջյանն ընդգծեց, որ քիչ է ասելը, թե այդ ողբերգությունը հուզում էր նրան. «Հորս հոգու խորքից էր գալիս այդ ցավը: Բայց նրան շատ էր օգնում իր լավատեսությունը: Կան գործեր, որոնք իրենց թեկուզ գույներով կարող են ողբերգական տրամադրություն ստեղծել, բայց նրա բոլոր գործերում լավատեսական լույսը կա և այն աստիճանաբար չի առաջացել: Միշտ էլ նրա գործերը ոչ թե ողբ են եղել, այլ այնպիսի մի բան, որի վրա կարելի է հիմնվել ու զարգացնել: Մասնավորապես, հայրս գտնում էր, որ մշակույթի հիման վրա պետք է նորից զարթոնք ապրի հայ ազգը: Պատահական չէ, որ իր գործերում նա ներկայացրել է հայ մշակույթի մեծերին»,- ասաց Արփինե Թոքմաջյանը:
Սիրանուշ ՀԱՅՐԱՊԵՏՅԱՆ