Ինչպես տեղեկացրել ենք, Շիրակի մարզի 5 գյուղերի՝ Զարիշատի, Անի կայարանի, Ջաջուռ կայարանի, Շաղիկի ու Աղվորիկի դպրոցները չունեն առաջին դասարանցիներ: Սահմանամերձ Զարիշատ գյուղում սովորող աշակերտների թիվը 7 է, մինչդեռ դպրոցը երկրաշարժից հետո կառուցվել է 40 աշակերտի համար:
Գյուղի հիմնական դպրոցի տնօրեն Ալվարդ Շաղոյանը աշակերտների սակավաթիվ լինելը պատճառաբանում է գյուղի աշխարհագրական դիրքով ու բնակլիմայական պայմաններով: Անցած տարի առաջին դասարան հաճախել էր ընդամենը մեկ աշակերտ, այս տարի կարոտ են մնացել անգամ մեկին:
Ըստ դպրոցի տնօրենի հաշվարկների, հաջորդ տարի եւս աշակերտ չեն ունենալու, ծնելիություն համարյա չկա, մահացող տեղանք է, դպրոցը մի կերպ պահում են: Տիկնոջ ասելով. Զարիշատի բնակչության պաշտոնական թիվը 80-90 է, սակայն նրանցից շատերը գրանցված են, բայց գյուղում չեն բնակվում: Գյուղ անգամ տրանսպորտ չի մտնում:
Ըստ դպրոցի տնօրենի, գյուղում բնակվում են ծերերը, երիտասարդ ընտանիքները չեն մնում, ամառային արձակուրդներին գալիս-գնում են: Մեր հարցին, թե կառավարությունը անելիք չունի՞ սահմանամերձ գյուղի վերակենդանացման հարցում, տնօրենը գտնում է, որ ոչ, իրենք էլ չեն կարող հարկադրել, ստիպել, համոզել համագյուղացիներին, որ չգնան քաղաքում բնակվելու:
Սահմանամերձ Շաղիկ գյուղի միջնակարգ դպրոցի տնօրեն Անուշ Կարախանյանի տեղեկացմամբ էլ, աշակերտների թիվը 6 է, թեեւ այս տարի առաջին դասարանցիներ չունեն, սակայն հաշվարկել են, որ մյուս տարի կունենան 4 աշակերտ: Իսկ այդ թիվը, ըստ տնօրենի, բավական բարձր է: Դպրոցի շենքը վերանորոգված է, անգամ ճաշարանային պայմաններ ունի, սակայն դպրոցն ընդամենը երկու դասարան ունի՝ երկու ուսուցիչներով:
Սահմանամերձ մյուս գյուղի՝ Անի կայարանի միջնակարգ դպրոցի տնօրեն Հերմինե Պապիկյանի տեղեկացմամբ էլ՝ աշակերտների թիվը 27-ն է, թեեւ դպրոցը նախատեսված է 200 աշակերտի համար: Առաջին դասարան դարձյալ չունեն: Նույնիսկ անցած տարի 3-րդ դասարանի 3 աշակերտների ծնողներն էլ որոշել էին նրանց հանել դպրոցից ու տեղափոխվել այլ վայր, սակայն, բարեբախտաբար, չի ստացվել: Ըստ տնօրենի, բնակիչները ընտանիքներով լքում են գյուղը, այստեղ զբաղմունք չկա, իսկ մարդիկ գնում են այնտեղ, որտեղ աշխատանք են գտնում:
Նունե ԱՐԵՎՇԱՏՅԱՆ
