Դանիել Երաժիշտը հուզված էր, քանի որ զգում էր Կոմիտասի շունչը
«Շարական» հնագույն երաժշտության անսամբլի գեղարվեստական ղեկավար Դանիել Երաժիշտը սեպտեմբերի 15-ին Կոմիտաս թանգարան-ինստիտուտում հանդիպում-զրույց ունեցավ «Կոմիտասը եւ հայոց ազգային ինքնությունը» թեմայով: Հանդիպմանը մասնակցում էին նաեւ Աննա Մայիլյանը եւ նրա վոկալի արվեստի կենտրոնի սաները, որոնք հանդիպման ընթացքում կատարումներով հանդես եկան:
Հանդիպման ընթացքում Դանիել Երաժիշտն ասաց, որ հուզվում է, քանի որ զգում է Կոմիտասի շունչը:
![IMG_0009[1]](https://www.aravot.am/wp-content/uploads/2015/09/IMG_00091.gif)
![IMG_0012[1]](https://www.aravot.am/wp-content/uploads/2015/09/IMG_00121.gif)
Կարդացեք նաև
«1968 թվականին տեղի ունեցան Արամ Խաչատրյանի հեղինակային համերգները Ամերիկայում, եւ թղթակիցներից մեկը բնութագրելու համար ամերիկացիների վերաբերմունքը Արամ Խաչատրյանի արվեստին մի նորաբանություն էր մտցրել՝ անգլերեն՝ Khachatryanconscious, այսինքն՝ թարգմանաբար խաչատրյանագիտակից կամ խաչատրյանընկալունակ: Եվ ասում են, որ 30 տարի է անհրաժեշտ, որ Ամերիկայի երաժշտասեր հասարակությունը խաչատրյանագիտակից դառնա: Հիմա հարց է ծագում՝ քանի՞ տարի է անհրաժեշտ ներկայիս սերնդին, որ դառնա կոմիտասագիտակից»,- նկատեց Դանիել Երաժիշտը:
Ըստ նրա՝ հասարակությունը կոմիտասագիտակից կդառնա, երբ ծնողը անհանգստանա, երբ 4 տարեկան երեխան չի ճանաչում Կոմիտասին. «Կոմիտասը պնդում էր, որ մեր երգարվեստը մայրենիից է բխում, հայ երաժշտությունը մեր մայրենիից է բխում: 4 անբաժան տարրերից՝ ժամանակ, ելեւէջ, հնչյուն, ոգի: Ժամանակն այն ժամանակահատվածն է, որի ընթացքում հայերեն մեկ վանկ կամ մեկ ձայնավոր ենք արտասանում, ելեւէջը ինտոնացիան է՝ ելնել, իջնել, եւ հնչյունը մեր հնչյունային ամբողջ համակարգն է: Ոգին միստիկ հասկացություն է, սա խոսքերով չի ասվում: Մարտիրոս Սարյանն ասում էր՝ ես 5000 տարեկան եմ, նույն տարիքում է Արամ Խաչատրյանը, այսինքն՝ արվեստագետը իր մի կյանքում խտացված պարունակում է հայ ժողովրդի անցած դարավոր ուղղին: Նույն տարիքում է Կոմիտասը, եթե մենք երգում ենք, հաղորդակցվում ենք Կոմիտասի հետ, մեր մեջ պարունակում ենք այդ 5000 տարիների մշակույթը խտացրած ձեւով»:
Ամի ՉԻՉԱԿՅԱՆ
