Հեղինակ՝ ԵՄԱ ամփոփագիր
Երբ լրագրողներին և լրատվամիջոցներին սկսում են մեղադրել երկրի քաղաքական, տնտեսական, սոցիալական, հոգևոր-մշակութային ճգնաժամի կամ հետընթացի մեջ, ուրեմն շուտով սկսվելու է նրանց դեմ միջոցներ ձեռք առնելու փուլը:
Այդ փուլը կարծես թե սկսվել է, ընկերներ:
Կարդացեք նաև
Գուցե չարժեր այսպես ծայրահեղ մտածել, բայց անցյալ շաբաթվա իրադարձությունները հաստատում են, որ լրագրողներն այլևս … «սպառնալիք են» համարվում:
Որ այդպիսիք մեր մասնագիտության մեջ իրոք կան, ինչպես կան այդպիսիները նկարիչների, բժիշկների և նույնիսկ… ձկնորսների մեջ, անվիճելի է, սակայն դա պատճառ չէ խաչակրաց արշավանք սկսել մասնագիտության բոլոր կրողների դեմ: Ինչպես ասում են՝ թացն ու չորը խառնելով իրար: Մյուսների նկատմամբ էլ կարիք չկա. ինքնակարգավորումն այս դեպքում շատ ավելին կարող է անել, քան ամեն տեսակ ճնշումները: Եթե իհարկե մամուլի հետ հարաբերությունների ընտրված մոդելը Ադրբեջանինը չէ:
Օրինակ, աշնանային բերքահավաքի սկբից ի վեր լրատվամիջոցները փորձում են լինել գյուղացիների, բերք հանձնողների կողքին, որոնք ամեն անհավանական խոչընդոտ հաղթահարելով, երբեմն կարողանում են, երբեմն էլ չեն կարողանում մթերել տալ իրենց տարվա չարչարանքի ու ներդրումների արդյունքը: Շատ դեպքերում հենց միայն լրագրողների միջամտությունից հետո են կոնկրետ մարդկանց բերքը մթերել: Իսկ հիմա այդ հուսահատ մարդկանց, ամենայն հավանականությամբ, դրդում են հանդես գալ լրագրողների դեմ՝ «վրդովվելով լրատվամիջոցների ապատեղեկատվությունից»:
Այս ամենն արձանագրող լրագրողները, կես կատակ-կես լուրջ իրենց դեմ միջոցն էլ են առաջարկում. «Մնում է …. մարզերում հսկիչ անցագրային կետեր դնել և արգելել «թարախ» լրագրողների մուտքը, որպեսզի խաղողագործներն ու վերամշակող ընկերությունների սեփականատերերը ջան ասելով, ջան լսելով խաղող մթերեն»:
Մինչ լրագրողները «միջոցներ են առաջարկում», այդ միջոցների տեղը վաղուց իմացողներն արդեն կիրառում են դրանք:
ՀՀ Ազգային ժողովի հասարակայնության հետ կապերի և լրատվության վարչության պետը սկսել է պաշտպանել խորհրդարանի տարածքները լրագրողներից:
Հրապարակումն ամբողջությամբ՝ սկզբնաղբյուր կայքում:
