ԵԽԽՎ լիագումար նիստում հայկական պատվիրակության անդամ Նաիրա Կարապետյանը հանդես է եկել ելույթով, որում նշել է.
Մարդու իրավունքների պաշտպանությունն ու խթանումը Եվրոպայի խորհրդի և, մասնավորապես ԵԽԽՎ առանցքային խնդիրներից է: Իր գոյության ընթացքում այս կառույցը ջանք չի խնայել այս խնդրի լուծման համար: Չնայած, որ առկա է բավական առաջընթաց, ցավոք, այսօր ունենք մի իրավիճակ, երբ մարդու իրավունքների պաշտպանները հենց իրենք ունեն պաշտպանության կարիք: Այս տխուր իրականությունը մի շարք գործոնների հետևանք է:
Ինչպես նշված է զեկույցում, մարդու իրավունքների պաշտպաններին պաշտպանելու պատասխանատվությունը նախ և առաջ կրում է պետությունն: Բայց ինչ անել, երբ մի պետություն ոչ միայն շարունակաբար խախտում է մարդու իրավունքները, հալածում, ահաբեկում և ձերբակալում է մարդու իրավունքների պաշտպաններին, այլ նույնիսկ խոչընդոտում է մարդու իրավունքների պաշտպանների աշխատանքը: Եվ սա հռետորական հարց չէ:
Այսօր ի դեմս Ադրբեջանի մենք ունենք Եվրոպայի խորհրդի անդամ պետություն, որը կարող է մրցակցել և անցնել միջնադարյան բռնատիրական կարգերը՝ իր երկրում մարդու իրավունքների պաշտպանության անմխիթար իրավիճակով: Կցանկանայի ձեր ուշադրությունը հրավիրել Ադրբեջանական պարոնյանի վերջին օրինակներից մեկի վրա՝ կապված մարդու իրավունքների պաշտպանների հետ:
Կարդացեք նաև
Շաբաթներ առաջ մեծ վրդովմունքի ալիք բարձրացավ Ադրբեջանում՝ երբ բրիտանացի փաստաբան Ամալ Քլունին հանձ առավ Խադիջա Իսմայիլովայի դատական գործը, ում մենք բոլոր գիտենք իբրև հետաքննող լրագրող, կառավարության ամենաակտիվ քննադատողներից մեկը և այժմ քաղաքական մեղադրանքներով ազատազրկված անձ: Քլունին առաջարկել է Մարդու իրավունքների Եվրոպական դատարանում վերաքննել Իսմայիլովայի կալանավորման հարցը: Ադրբեջանական մամուլը, որը փաստացի Ադրբեջանի ղեկավարության ուղղակի խոսնակն է, նորությանը բուռն արձագանքեց՝ մեղադրելով Քլունիին ամենատարբեր մեղքերի մեջ և նույնիսկ հայտարարեց, որ Ամալ Քլունին հայկական լոբբիստ է: Սա նոնսենս է:
Նորից ու նորից Ադրբեջանը փորձում է շեղել ԵԽԽՎ ուշադրությունը՝ հրահրելով կոնֆլիկտի հանգեցնող սադրիչ նախաձեռնություններ, փորձելով կոծկել սեփական երկրում առկա մարդու իրավունքների պաշտպանությանն ուղղված սարսափելի իրավիճակը և նույնիսկ արդարացնել այն:
Մենք մեր Վեհաժողովում պետք է շատ զգոն լինենք, որպեսզի խուսափենք նման սին և թշվառ հնարքներից, ինչպես դա արեցինք 2 օր առաջ, և կենտրոնանաք մեր հիմնական առաքելության վրա: Ավելին՝ մեր Վեհաժողովը պետք է խստացնի մարդու իրավունքների պաշտպանությանն ուղղված իր գործողությունները, և հատկապես այս տարօրինակ երկրի պարագայում նախաձեռնի և իրականացնի համապատասխան գործողություններ, այդ թվում նաև պատժամիջոցների կիրառում, օրինակ, չհաստատելով Ադրբեջանի պատվիրակությանը լիազորությունները: Հակառակ դեպքում մարդու իրավունքների պաշտպանության հարցում իր պարտականությունները չկատարող այս պետության քաղաքական կամքի վրա հույս դնելը միամտություն է և կարող է վտանգավոր հետևանքներ ունենալ առաջին հերթին մարդու իրավունքների համար պայքարողների հարցում:
