«Ճաշակին ընկեր չկա»,-
Հնուց են ասել:
Մարդ կա՝ «Օրանժ» ա սիրում,
Մարդ կա՝ «Վիվասել»:
«Ճաշակին ընկեր չկա»,-
Հնուց են ասել:
Մարդ կա՝ «Օրանժ» ա սիրում,
Մարդ կա՝ «Վիվասել»:
Հայ պոեզիան այսօր կաղում է երկու ոտից, ոչ ձև ունի, ոչ էլ բովանդակություն։