«Իր էությամբ կրակի կտոր էր՝ ուրախ, աշխույժ»,- այսպես է հիշում 4-րդ հրաձգային վաշտի հրամանատար, կապիտան Արմենակ Ուրֆանյանին վերջինիս մոր գործընկերուհի Կարինե Շահվերդյանը:
Վերջինս նշեց, որ Արմենակ Ուրֆանյանի մայրը պայքարող տեսակ է, եւ երբ իրենք պայքարում էին «Նաիրիտի» համար, ինքը միշտ իրենց հետ է եղել. «Ես վստահ եմ, որ Արմենակը իր մոր նման է եղել: Այդպիսին էր իր մայրը, որդին էլ ինքը պետք է այդպիսին լիներ: Մայրն է երկու տղաներին մեծացրել»:
Այս տարվա օգոստոսին լրանալու էր Արմենակի պայմանագիրը, եւ շուտով նա պատրաստվում էր արձակուրդ գալ: Նույն ժամանակահատվածում պատրաստվում էր նաեւ ամուսնանալ, արդեն նշանված էր. «Լուր չունեին երկու օր, եղբայրը բոլոր հիվանդանոցներում փնտրում էր երկու օր, չէր գտնում: Իրենց մոտ անհանգստություն կար, տեղեկություն չունեին: Հետո նշանած էր զանգահարել իր մորը, որ արդեն մի քանի օր է տեղեկություն չունի Արմենակից: Ստիպված, որ նշանածը հանգստանա մայրն ասել էր, որ չանհանգստանա, ամեն ինչ նորմալ է: Բայց արդեն հետո գույժը տեղ էր հասել»:
Կարդացեք նաև
Արմենակ Ուրֆանյանի դասընկերուհի իր դասընկերոջը բնութագրում է որպես թեթեւ, լուսավոր, յուրահատուկ անձնավորություն. «Տասներորդ դասարանում երազում էր ծառայել Հայաստանի Հանրապետությանը: Կարծում եմ՝ բոլորս էլ հասկանում ենք, որ դա իր մոտ ավելի քան ստացվեց»:
Ամի ՉԻՉԱԿՅԱՆ
