Հայաստանի անկախությունը սկիզբ առավ 88-ի Արցախյան շարժումից, ասել է թե՝ մեր անկախության գրավականը Արցախ Աշխարհն է: Ոչ մի թիզ հող մեր պապերի պահած, շահած հայրենիքից մենք քոռ ու փուչ անելու իրավունք չունենք, ոչ մի խաղաղապահ մեզ պետք չէ: Եթե ադրբեջանցիք շարունակեն ոտնձգություններ կատարել, մենք նրանց խստագույնս կպատժենք, ու խաղաղություն վերջին մուրացկանի պես կխնդրեն մեզնից: Այսպես` կամ մոտավորապես այս միտքն էին արտահայտում նաև թե՛ ինձ հանդիպած 88-ի զինակից ընկերներս, և թե՛ 19-20 տարեկան մեր զինվորները:
Եվ իրոք, մենք կորցնելու ու ջլատելու հայրենիք չունենք…
Ի դեպ, նախապես ծրագրել էի նկարահանումներ կատարել նաև Ստեփանակերտի հիվանդանոցում, ուր այս պահին տարբեր աստիճանի հրազենային վնասվածքներով ապաքինվում են մեր զինվորները: Բայց տղերքին տեսնելով՝ միտքս փոխեցի: Նրանց հայացքներում ո՛չ թե վրեժի կրակ կար, ո՛չ թե «բախտս բերեց» արտահայտություն էր երևում, այլ՝ օր առաջ շարքեր վերադառնալու ու երկիրը պաշտպանելու կրակը: Այդպիսի տղաներին հիվանդի հագուստով նկարելն իմ ուժերից վեր էր: Հուզմունքը խեղդում էր կոկորդս, մի կերպ արտաբերեցի՝ «Ձեր ցավը տանեմ…», ու որպեսզի արցունքներս չտեսնեն, դուրս եկա: Դրանք սովորական արցունքներ չէին, իմ ու ձեր հպարտության արցունքներն էին:
https://www.youtube.com/watch?v=tbWng1OsJIg&feature=youtu.be
Կարդացեք նաև
Հ.Գ Ես պարբերաբար շարունակելու եմ հանրությանը ներկայացնել Արցախում տեղի ունեցած և ունեցող իրադարձությունները, զրուցել թե՛ պատասխանատու այրերի, թե՛ զինվորների, թե՛ բնակիչների հետ: Շնորհակալություն առցանց «Առավոտ»-ին՝ իմ պատրաստած տեսանյութերը հրապարակելու համար:
Սուրեն ՍԱՐԳՍՅԱՆ
