Այս օրերին շատ է քննարկվում բանակում բարձրաստիճան պաշտոնյաների զավակների ծառայության հարցը։ Ավելի ճիշտ՝ չծառայության, քանի որ խոտի դեզի մեջ ասեղը ավելի հեշտ կգտնվի, քան «Եղնիկներում» բարձրաստիճան պաշտոնյայի գավակ։
ՀՀ ՊՆ նախարարը ընդունեց, որ այս հարցում պրոբլեմ կա, որ միայն սոցիալապես անապահով խավի երեխաներն են մեր սահմանում ծառայում, այդ ամենը պայմանավորեց ինչ-որ վերացական բուհերով, դիպլոմներով, գիտական աստիճաններով։
Ափսոս, որ Սեյրան Օհանյանին չեն խնդրել նշել բարձրաստիճան պաշտոնյաների գեթ երկու զավակի, որոնք գիտական ասպարեզում այնպիսի հաջողությունների են հասել, որ նրանց արժեր զինծառայությունից ազատել։ Վստահ ենք՝ պատասխան չէր լինի։ Հո չէ՞ր տալու Լիսկայի զավակի անունը, որը թեպետ օրերս կամուֆլյաժը հագին «հերոսաբար» սելֆի էր եղել Ստեփանակերտում, սակայն ազատված է զինծառայությունից, քանի որ ահավոր կերպով կրծում է գիտության գրանիտը Գորիսի պետական համալսարանում։
Այնպես որ, ամենաճիշտը այն կլինի, որ բոլորը ծառայեն բանակում։ Շեշտում ենք՝ բոլորը, այդ թվում գիտությամբ զբաղվողները, Հայ առաքելական եկեղեցու անվան ներքո բանակից խուսափողները։ Մի խոսքով, որեւէ բացառություն չպետք է լինի։ Եթե կա զինծառայությունից խուսափելու սողանցք՝ այն պետք է վերացնել
Կարդացեք նաև
Մհեր ՂԱԼԵՉՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Չորրորդ իշխանություն» թերթի այսօրվա համարում
