Հարցազրույց ԼՂՀ վարչապետի մամուլի խոսնակ ԱՐՏԱԿ ԲԵԳԼԱՐՅԱՆԻ հետ
Արցախի կառավարությունը ստեղծեց օպերատիվ շտաբ, նաեւ բացվեց հատուկ հաշվեհամար՝ գումարների հավաքումը կազմակերպելու նպատակով: Ամեն ինչ արվեց ստացվող օգնությունը հավասարաչափ բաշխելու համար: Իհարկե եղան դեպքեր, երբ տեղահանված բնակիչների մի խումբ ավելի շատ օգնություն ստացավ, մյուս խումբը մասամբ անտեսվեց, բայց հնարավորն արեցինք նման իրավիճակները բացառելու համար:
-Այնուհանդերձ պղտոր ջրում ձկներ որսացող տականքներ էլ եղան, ովքեր իրենց թույլ տվեցին «Մեր Արցախին» գրառումներով արկղերից իրեր թռցնել:
-Ցանկացած հասարակության մեջ կան տականքներ, այդպիսիք ջրի երես են դուրս գալիս հենց արտակարգ իրավիճակներում: Ուղղակի մեր հասարակությունը պետք է համապատասխան արձագանք ու գնահատական տա նման քայլերին՝ տականքի դեմն առնելու համար:
Կարդացեք նաև
Ինձ համար ցանկացած մարդ, որը գողանում է զինվորի բաժինը, որը գողանում է մեր պետական միջոցները, տականք է ու դավաճան: Եթե որեւէ մեկն անձնական նպատակների համար է օգտագործում այդ միջոցները, գողանում Արցախին ու հայ զինվորին ուղղված օգնությունը, նա պետք է արժանի պատասխան ստանա:
Այդ տականքը պղտոր ջրում ձուկ որսաց թե՛ նյութական, թե՛ բարոյական, թե՛ հոգեբանական տեսանկյունից: Մարդիկ կան, որոնք ներքին տեղեկատվական դաշտում եւս «ձուկ» որսացին ու շարունակում են իրենց սեւ գործը։ Չեմ բացառում, որ այդպիսիների թիկունքում կա արտաքին միջամտություն: Անզեն աչքով իսկ նկատելի է, որ այդպիսիք զբաղված են բամբասանք տարածելով: Չի բացառվում, որ նմանատիպ «տեղեկատվություն»՝ բամբասանք տարածելով՝ նրանք նպատակ ունեն մեր այս օրերի միասնականությունը խաթարել:
Խնդրում ու կոչ եմ անում մեր հայրենակիցներին՝ զգույշ լինել նման տեղեկատվության տարածման հարցում, ինչը կարող է անվստահության մթնոլորտ ստեղծել, կարող է խաթարել մեր միասնականությունը:
Արցախն ունի մեր հայրենակիցների օժանդակության կարիքը: Արցախի համար ամենից ցանկալի տարբերակը գումարի փոխանցումն է, բայց եթե որեւէ մեկը չի ցանկանում գումար ուղարկել, կարող է իր ձեռքով գնել այն անհրաժեշտ իրերը, որոնք մենք ներկայացնում ենք ըստ պահանջարկի, ու իրենց իսկ ձեռքով ուղարկել մեզ, իսկ հետո անձամբ գալ Արցախ կամ ուղարկել սեփական ներկայացուցչին տեղում ստուգելու՝ հասե՞լ է իր ուղարկածը հասցեատիրոջը, թե՞ ոչ:
-Երբ թխվածք, կոնֆետ ու նման մանր-մունր բաներ ուղարկվեց մեր զինվորներին, կասկածամիտների մեջ հարց առաջացավ՝ կարո՞ղ է խրամատում կանգնած մեր տղաներն այնքան վատ են սնվում, որ անգամ նման սննդի կարիք ունեն:
-Մեր զինվորը սննդի կարիք չունի: Բայց կային դիրքեր, որտեղ պատերազմի առաջին օրերին խնդիրներ ծագեցին։ Դրանք այն դիրքերն էին, ուր անհնար էր մեքենայով ինչ-որ բան հասցնել, քանի որ գտնվում էին գնդակոծության տակ:
Սննդային խնդիրներ ծագեցին նաեւ կամավորականների սահմանագիծ մեկնելուց հետո, քանի որ թվաքանակ աճեց: Հրամանատարները պետք է հաշվարկը ճիշտ ներկայացնեին, բայց երբ դա փոքր-ինչ ուշացավ, բնականաբար հարցեր առաջացան: Այնուհանդերձ այս ամենը կարճ ժամանակում լուծվեց:
Մի հանգամանք էլ կա, որ կուզենամ ասել. մեր կամավորականներից ոմանք, որ երկար ժամանակ չէին եղել սահմանին, փոքր-ինչ խորթացել էին սննդի հարցում, անգամ զանգում էին իրենց տնեցիներին ու ասում՝ քաղցրավենիքը, պահածոները լիքը լցված են, հոգնեցինք, տնական ճաշ ուղարկեք: Բայց պարզ է, չէ՞, որ դիրքերում հնարավոր չէ նման սնունդ հասցնել, սովորաբար դիրքերի սնունդը լինում է հեշտ պատրաստվող ու հեշտ տեղափոխվող: Դրա համար ոմանք սննդի հարցում փոքր-ինչ նեղվեցին:
Ինչ վերաբերում է կոնֆետ, թխվածք ու նման բաներ ուղարկելուն, դրանց կարիքն ընդհանրապես չկա: Մանավանդ առաջին օրերին շատերը սրտանց ուղարկեցին նման ուտելիքներ, բայց դրանք, թող ներվի խոսքիս համար, դարձան պատուհաս, որովհետեւ մինչ Երեւանից Ստեփանակերտ հասնելն արդեն փչացել էին:
Թերեւս միակը ծխախոտն է, որի թեկուզ շատ ուղարկելը չի խանգարում, քանի որ այն ժամկետայնության խնդիր չունի եւ կարելի է պահեստավորել:
Արմինե ՍԻՄՈՆՅԱՆ
Հարցազրույցն ամբողջությամբ՝ «Հայոց աշխարհ» թերթի այսօրվա համարում
Լուսանկարը՝ www.aysor.am-ից