Հարցազրույց «Հանրապետություն» կուսակցության նախագահ Արամ Սարգսյանի հետ
– Դուք թե՛ 2003թ., թե՛ 2008թ. հետընտրական իրադարձությունների ժամանակ եղել եք ընդդիմության առաջնորդներից մեկը։ Ինչո՞ւ, ըստ Ձեզ, ընդդիմությունն ամեն ընտրությունից հետո, «մտնելով նույն գետը», երկրին, հասարակությանը ոչ պակաս կորստաբեր հետեւանքների է հասցնում, որքան իշխանությունները։ Աճում է արտագաղթը, խորանում հուսալքությունը։
– Ես համամիտ չեմ Ձեր մոտեցումներին, կոպիտ սխալ, ավելին՝ քաղաքական պատվեր եմ համարում, երբ իշխանությանը եւ ընդդիմությանը նույնացնում են։ Այն լրագրողները, ԶԼՄ-ները, որոնք նույն նժարի վրա են դնում գողին եւ գողության դեմ պայքարողին, նրանք, միանշանակ, գողի պատվերն են կատարում։
Ես համամիտ չեմ այն տեսակետին, թե ընդդիմությունը նույնչափ վնաս է տվել։ Ընդդիմությունը պայքարել է իր հնարավորությունների սահմաններում։ Իսկ թե ինչու է պարտվել ընդդիմությունը, ապա ես բազմաթիվ անգամներ ասել եմ, որ ընդդիմության լիդերներն աշխարհաքաղաքական առումով ունեցել են նույն կողմնորոշումը նույն երկրի նկատմամբ, ինչ ունեցել է գործող իշխանությունը։
Կարդացեք նաև
Ընդդիմության լիդերներն ունեցել են հասարակական աջակցություն, ֆինանսական խնդիրներն էական դեր չեն խաղացել, Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի դեպքում եղել է նաեւ ադմինիստրատիվ ռեսուրսի աջակցություն, եւ այդ դեպքում հաջողության չհասնելու համար պետք է դավաճաներ եղած ռեսուրսներից մեկը։ Եվ դավաճանել է արտաքին քաղաքական ռեսուրսը։
Սրանից «Հանրապետություն» կուսակցությունն արել է իր հետեւությունները։ Դժբախտաբար, շատերը դա համարում են արեւմտամետություն, մենք դա համարում ենք ճիշտ հետեւությունների արդյունք։
Թագուհի ՀԱԿՈԲՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Հրապարակ» թերթի այսօրվա համարում
