Եթե ես ուզում եմ, որ իմ սենյակում մաքուր օդ լինի, ապա չպիտի ծխեմ: Ոչ թե ծխեմ եւ բողոքեմ աղտոտված օդից: Եթե ես դեմ եմ բռնությանը, ապա չպիտի գոռամ կնոջս, երեխաներիս եւ աշխատակիցներիս վրա: Ձայնը բարձրացնելը նույնպես բռնություն է եւ «լավ տղու» հատկանիշ չէ. հակառակը մտածելով՝ ես, ըստ էության, արդարացնում եմ ցանկացած բռնություն: Եթե ես դեմ եմ կոռուպցիային, չպիտի փողով նյութեր գրեմ: Եվ այսպես շարունակ:
Ոչ ոք անհատապես կատարյալ չէ, պետական կարգն աշխարհի որեւէ անկյունում դարձյալ կատարյալ չէ: Մենք պետք է դա հիշենք՝ ինչ-որ մի բան արդարացնելիս կամ դատապարտելիս: Պետության կարգը ձեւավորվում է ոչ թե իշխանավորների կամքով, այլ ամեն մի քաղաքացու համոզմունքներով եւ վարքով: Ընդհանուր առմամբ, վերացականորեն մարդիկ բացականչում են՝ «թալանչիներ», «գողեր», «տզրուկներ»: Բայց երբ խոսքն իրենց հարազատի, բարեկամի, հարեւանի մասին է, նրանք ասում են՝ «լավ է անում, աչքաբաց տղա է, բաշարում է, դու էլ բաշարի՝ դու էլ արա»: Նաեւ երբեմն ավելացնում են՝ «անտեր, անօրեն երկիր է, պիտի մի ձեւ գլուխներս պահենք»: Կասկած կա՞, որ այդպես ասող մարդիկ, եթե մտնեն իրավապահ, հարկային, մաքսային մարմիններ, դառնան նախարար կամ պատգամավոր, նրանք վարվելու են ճիշտ այնպես, ինչպես վարվում են իրենց կողմից քննադատված «թալանչիներն» ու «գողերը»:
Հայաստանյան հասարակության մեջ կա ուժեղ արտահայտված անհանդուրժողականություն միասեռականների նկատմամբ (լավ է դա, թե վատ՝ տվյալ դեպքում կարեւոր չէ): Այդ պատճառով էլ այդ մարդիկ, որպես կանոն, վախենում են խոստովանել իրենց կողմնորոշումը: Բայց դրա փոխարեն նման վերաբերմունք չկա կոռուպցիոներների նկատմամբ, որոնք հպարտորեն ցուցադրում են իրենց ապարանքներն ու «յաշիկները»: Եթե նման վերաբերմունք լինի, եթե նրանք դառնան հասարակական «իզգոյ», ոչ մի հավելյալ «հակակոռուպցիոն մարմին» այլեւս պետք չի լինի:
Ահա թե ինչ եմ վերջերս կարդացել այն մասին, թե ինչու Ֆինլանդիայում գործնականում չկա կոռուպցիա: 1/ Ֆինները չեն ձգտում ճոխության, նրանք կարծում են, որ ոսկե զուգարանակոնք կարող է ցանկանալ միայն կատարյալ տխմարը: 2/ Նրանք գիտեն, որ սեփական ժողովրդի հաշվին հարստանալը նշանակում է ատել այդ ժողովրդին: 3/ Նրանք համոզված են, որ բյուջեի փողերը գողանալը նույնն է, ինչ սեփական երեխաներին եւ թոռներին կողոպտելը: 4/ Նրանք վստահ են, որ գողը վախկոտ մարդ է, որը միշտ վախենում է բռնվելուց: 5/ Նրանք կարծում են, որ զավակներին ինչ-որ տեղ «դասավորելը» վնասակար է հենց երեխաների համար, որովհետեւ հետագայում խնդիրներ է ստեղծելու:
Կարդացեք նաև
Դե, հիմա եկեք տեսնենք, թե այդ 5 կետից որոնք են հոգեհարազատ մեր հասարակությանը:
…Մեր խնդիրը խորանում է նաեւ նրանով, որ մեր գողերից շատերը ինչ-որ կերպ կարողացել են իրենց համոզել, թե իրենք գող չեն: Երբ հարկեր չմուծող օլիգարխը քննադատում է կոռումպացված չինովնիկներին, նա անկեղծորեն վստահ է, որ այդ չինովնիկներից ինչ-որ բանով տարբերվում է:
ԱՐԱՄ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
«Առավոտ»
27.01.2017
Պարզ է թէ Հայաստանի «վերնախավի» անճոռնի տարրերը (բոլորը չէ որ թափվելիք են) մի այլ մոլորակից չեկան… Անոնք տվյալ ժողովուրդի արտադրությունն ու արտացոլացումն են: Իսկ անոնց դէմ արտահայտվողների կամ նոյնիսկ պայքարողների մէկ մասը անում է այդպէս, նախանձի դրդումով:
Մեր վերականգնումը տակավին շատ երկար ժամանակի կը կարօտի: Եւ հետեւաբար՝ համբերության: