ՍԴՀԿ ատենապետ Նարեկ Գալստյանի հարցազրույցը
– Ընտրարշավը մոտենում է ավարտին, հետեւե՞լ եք դրա ընթացքին, ի՞նչ տպավորություններ ունեք: Շա՞տ եք ափսոսում, որ ՍԴՀԿ–ն դուրս մնաց այս քաղաքական գործընթացից:
– Իհարկե հետևում ենք, Հնչակյան կուսակցությունը չմասնակցեց ընտրություններին, բայց չի նշանակում, որ մենք մտահոգված չենք երկրում ընթացող զարգացումներով: Ապրիլի 2-ին անցկացվելիք ընտրությունները կարևորագույն նշանակություն ունեն Հայաստանի հետագա զարգացման համար: Ցավոք, սակայն, տեսնում ենք անհատների բախում, որտեղ կա 0 գաղափարական մոտեցում, իսկ ծրագրային առումով, որքան էլ, որ տարօրինակ է, միայն ՀՀԿ-ն ու, մի քիչ էլ, «Ազատ դեմոկրատներն» են, որ տալիս են իրենց պատկերացումները երկրում առկա խնդիրների լուծման համար: Մնացածի մոտ գերակշռում են ամբոխահաճո արտահայտությունները:
Ինչ վերաբերվում է հարցի մյուս մասին, մենք արդեն ասել ենք. Խորհրդարանական ընտրություններին չենք մասնակցում ոչ թե որովհետև չէինք կարող, այլ որովհետև տեխնիկապես ժամանակ չունեցանք ցանկի համար անհրաժեշտ փաստաթղթերը պատրաստել: Այս մասին բազմիցս խոսել ենք, չեմ ցանկանում կրկին անդրադառնալ: Միայն մեկ բան՝ ՍԴՀԿ-ն ակտիվ գործունեություն է ունենալու արտախորհրդարանական դաշտում: Հայաստանի ապագան չի կերտվում միայն խորհրդարանում:
Կարդացեք նաև
– Կոնգրես-ՀԺԿ դաշինքի առաջնորդ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը բավական հետաքրքիր թեզ առաջ քաշեց ԼՂՀ խնդրի կարգավորման առումով, Հանրային հեռուստաընկերությանը տված իր հարցազրույցում: ՍԴՀԿ-ում կիսո՞ւմ են այդ մոտեցումները:
– «Կոնգրես-ՀԺԿ» դաշինքն էլ թողել է հարյուրավոր այլ խնդիրներ և խոսում է խաղաղությունից այնպես, կարծես Հայաստանում կա մարդ, ով պատերազմ է ցանկանում: Արցախի հարցում նման մոտեցումը հղի է անցանկալի հետևանքներով, սակայն պետք է հարգանքով վերաբերվել ՀՀ առաջին նախագահին, ով բարձրաձայնում է այն, ինչ մտածում է: Տեր-Պետրոսյանից բացի, քիչ այլ գործիչներ են, ովքեր ազնվորեն ասում են, թե ինչպես են պատկերացնում Արցախի հիմնահարցի լուծումը, որը, իրապես, անկյունաքարային է Հայաստանի և հայ ժողովրդի համար: Այլ հարց է, որ ո՛չ ՍԴՀԿ-ն, ո՛չ էլ ես անձնապես, չենք կիսում այդ տեսակետները և չենք էլ կարող կիսել, որովհետև Արցախի կարգավիճակն առանց հստակեցնելու՝ ցանկացած հողային զիջում անընդունելի է: Մեզ պետք չէ խաղաղություն, որին անմիջապես կարող է պատերազմ հաջորդել: Ես խոր համոզմունք ունեմ, որ Հայաստանն ու Արցախն անգամ այս պայմաններում ընդունակ են ինչ-որ չափի զարգանալու: Այլ խնդիր է, որ վերջին 26 տարիներին մենք անդառնալիորեն մսխեցինք Հայաստանն իրապես ապահով ու զարգացած երկիր դարձնելու բազում հնարավորություններ:
– Սերժ Սարգսյանն էլ ԼՂՀ–ում փաստորեն հայտարարեց, որ ինքը չի պատրաստվում թողնել իշխանությունը: Դրան ինչպե՞ս եք վերաբերվում:
– Ես, անկեղծ ասած, նման հայտարարություն չեմ լսել, բայց գործող նախագահը իշխող քաղաքական կուսակցության ղեկավարն է: Եթե ապրիլի 2-ին ՀՀԿ-ն հավաքի մեծամասնություն, իսկ իմ կարծիքով, եթե չառաջնորդվենք պոպուլիզմով, ամենայն հավանականությամբ հենց այդպես էլ լինելու է, ապա իշխանական վերադասավորումներում լուծումներ առաջարկելու սահմանադրական իրավունքը պատկանում է հենց ՀՀԿ-ին: Այստեղ սուբյեկտիվ կարծիքը երկրորդական է:
– Դեռ ուժի մե՞ջ են Երեւանի ավագանու ընտրություններին մասնակցելու տրամադրությունները:
– Մենք ակտիվ հանդիպում ենք տարբեր կազմակերպությունների և անհատների հետ, ովքեր ցանկություն ունեն մասնակցելու Երևան քաղաքի հետագա կառավարմանը՝ ընտրություններում հաղթելով: Ինչ կլինի վերջնարդյունքը՝ կերևա: Մասնակցության ցանկությունը շատ մեծ է, սակայն դրա համար անհրաժեշտ են նաև այլ պայմաններ: Տեսնենք, մի քանի օրից ամեն ինչ հստակ կլինի
– Սամվել Բաբայանի ձերբակալությունը եւ կալանավորումը կարծում եք ընտրական գործընթացների համատեքստում է: Համենայնդեպս, շատերը, այդ թվում նաեւ ՕՐՕ-ն, դրանում քաղաքական ենթատեքստ է տեսնում:
– Միշտ պետք է զգուշավոր գնահատական տալ այն քրեական գործերին, որտեղ կա զենքի ապօրինի ձեռքբերում: Իհարկե, գայթակղությունը կարող է լինել այն քաղաքական համարել, սակայն, կրկնում եմ, Պավլիկ Մանուկյանի և իր ընկերների ահաբեկչական անընդունելի գործողությունները վկայեցին, որ Հայաստանում հոկտեմբերի 27-ը դաս չի եղել ոչ մեկի համար: Բաբայանը Արցախի պատերազմի հերոս է, սակայն միայն դա բավական չէ պնդելու համար, որ կա քաղաքական ենթատեքստ: Քրեական գործը, եթե հասնի դատարան, ամեն ինչ պարզ կլինի: Մնացյալ մանրամասներին ինչպես ես, այնպես էլ ՀՀ քաղաքացիների ճնշող մեծամասնությունը, չենք տիրապետում: Մեկ բան ինձ համար շատ հստակ է՝ զենքի միջոցով ցանկացած հարց լուծելու ցանկությունն անգամ պետք է պատժվի խստագույնս: Հակառակ դեպքում երբեք նորմալ պետություն չենք դառնա: Իշխանություններից դժգոհ լինելը չի նշանակում, որ պետք է ահաբեկիչ դառնաս ու մարդ սպանես: Քանի այս գիտակցումը չկա, մենք լրջագույն խնդիր ունենք:
Զրույցը`Նելլի ԳՐԻԳՈՐՅԱՆԻ
