Նոյան տապան կառուցելու գաղափարը, որի առաջարկությունն արվել է դեռ 2011-ին, մի խումբ մտավորականների կողմից, կրկին հայտնվել է հանրության ուշադրության կենտրոնում։ «Եթե ոչ Հայաստանում, ապա էլ որտե՞ղ պետք է Նոյան տապան կառուցվի»,- ասում է գրող, հրապարակախոս Մերուժան Տեր-Գուլանյանը, որն ընդգրկված է այս նախագծի հոգաբարձուների խորհրդի կազմում:
Մերուժան Տեր-Գուլանյանը նկատում է, որ Նոյան տապաններ կառուցվել են ԱՄՆ-ում, Հոնկոնգում, Հոլանդիայում, անգամ՝ Թուրքիայում։ «2 տարի առաջ, երբ համահայկական խաղերի առիթով ջահավառության գնացի Արեւմտյան Հայաստան, մինչեւ Իգդիր հասնելը տեսա, որ ամեն գյուղ իր Նոյան տապանն ունի։ Իհարկե, դրանք այն չէին իրենց չափերով՝ փոքր էին, բայց դե՝ մարդիկ սարքել էին, որտեղ նստում-թեյ էին խմում, նարդի խաղում։ Այսինքն` թուրքերը, մտածելով, որ Արարատը Նոյան տապանի հայրենիքն է, եւ մարդկության սկիզբն այստեղից է, մտածել են՝ ինչո՞ւ չանել, եւ արել են»,- ասում է Տեր-Գուլանյանն ու նշում, որ եկել է մի ժամանակ, երբ Հայաստանը կարող է նախաձեռնել դա. «Խնդիրն այն է, որ նախաձեռնողները պետությունից փող չեն ուզում, որ, ենթադրենք, ասեն՝ Նոյան տապան կառուցելու փոխարեն 2 հատ շենք կառուցեք տուն չունեցողների համար։ Դա համազգային հանգանակությամբ պետք է արվի, նպատակը հենց այդպես էլ ձեւակերպված է՝ կառուցենք ազգովին»։
Տեր-Գուլանյանը չի բացառում, որ այն կառուցելու համար համահայկական դրամահավաք արվի, իսկ եթե ֆինանսավորում լինի, կարծում է, որ մոտ 3 տարում կկառուցվի, բայց մինչ այդ պետք է նախ ճարտարապետների մրցույթ հայտարարվի։
Իսկ մինչեւ մրցույթ հայտարարելն էլ պետությունը մեկ բան պետք է անի՝ տեղ հատկացնի տապանը կառուցելու համար։
Սոնա ԱԴԱՄՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Հրապարակ» թերթի այսօրվա համարում
