Ծեր գնչուհին բախտս կարդաց՝
Շոյելով իր ծեր ու գամփռ շանը:
Նա կիսաձայն ինձ շշնջաց.
– Տաղանդ եք. դու եւ Արթուր Մեսչյանը:
Ծեր գնչուհին բախտս կարդաց՝
Շոյելով իր ծեր ու գամփռ շանը:
Նա կիսաձայն ինձ շշնջաց.
– Տաղանդ եք. դու եւ Արթուր Մեսչյանը:
Ծեր գնչուհին բախտս կարդաց,
Շոյելով իր շան գլուխը:
Նա կիսաձայն ինձ շշնջաց.
– Կուզեի՞ր ունենալ Հախվերդյանի ու Մեսչյանի դուխը:
Ծեր գնչուհին բախտս կարդաց, ասաց.
– Տարօրինակ, տարօրինակ մարդ արարած,
Քո մայր լեզվի գործածության խնդիրները մի կողմ թողել,
Օտար լեզվի հայեցակարգ մշակելու գործն ես բռնել:
ԱՐԹՈՒՐ ՄԵՍՉՅԱՆ – ԱՆԱՌԱԿ ՈՐԴՈՒ ՎԵՐԱԴԱՐՁԸ
Երբ անառակ որդու նման,
Դառնաս՝ թողած քաղաքդ,
Եվ դռնեդուռ փնտրես նրանց,
Ում որ վաղուց կորցրած ես,
Սեղանի չորս կողմում նստած
Նրանք են` ում գտել ես,
Խոսքեր չկան, խմում ենք լուռ`
Ուշ է, ուշ է…
Երբ անառակ որդու նման,
Վերադառնաս քո տունը,
Մթում կախված մի պատուհան,
Ճոճվող ստվերներ անկյունում:
Երբ հայրդ ծեր դնի ուսիդ
Իր դողացող ձեռքերը,
Միայն կշշնջա կամաց`
Ուշ է, ուշ է…
Հազար օտար աչքերի մեջ
Գտնես նրա հայացքը,
Նրան, ով որ սիրում էր քեզ,
Սպասում քո վերադարձը:
Երբ անառակ որդու նման,
Վերադարնում է սերը,
Լսում ես կարճ մի պատասխան`
Հե՜յ, ուշ է…
Եվ ո՞ւմ կամքով է, որ կյանքում,
Ամենն ունի իր վերադարձը,
Միշտ ուշացած գտնում ես այն,
Ինչ որ վաղուց կորցրած ես:
Երբ անառակ որդու նման,
Վերադառնում է խիղճը,
Լսում ես կարճ մի պատասխան`
Ուշ է, ուշ է…