Մարդկության ծնունդն արդարացված է լոկ Քրիստոսի ծննդյամբ

Քրիստոս ծնավ և հայտնեցավ, մեզ և ձեզ

մեծ ավետիս, օրհնյալ է հայտնությունը Քրիստոսի

Աստվածաշնչից հայտնի է, որ ինչպես երկինքը և երկիրը, այնպես էլ մարդկությունը և հողագնդի վրա եղած ամեն ինչ արարվել է Տեր Աստծո կողմից: Քրիստոնեությունը մեկնում է, որ ամեն ինչ արարվում և պահպանվում է Սուրբ եռամիասնության՝ Հայր Աստծո, Որդի Աստծո և Սուրբ Հոգու միասնական կամքի ներքո: Չեմ անդրադառնա Աստվածաշնչյան մեկնություններին, ուղղակի կփորձեմ պարզ ու մատչելի լեզվով ներկայացնել ասելիքս:

Հայ Առաքելական Սուրբ եկեղեցին ամեն տարի հունվարի 6-ին տոնում է Հիսուս Քրիստոսի Սուրբ Ծնունդը, իսկ մենք՝ մահկանացուներս, կլինենք եկեղեցում, թե տանը, սիրով մասնակցում ենք այդ տոնակատարությանը: Հրաշքներ չենք գործում, այլ ընդամենը գովաբանում, աղոթում և բազմապիսի խնդրանքներով դիմում ենք մեր Տիրոջը՝ Հիսուս Քրիստոսին, որպեսզի պահապան լինի, գթա ու օգնի մեզ: Նրան դիմում են ոչ միայն հիվանդ, անօգնական ու աղքատ մարդիկ, այլ նաև հարուստներն, ունևորները և բոլոր հավատացյալները: Փաստացի, աշխարհի ամբողջ քրիստոնյա մարդկությունը մի տեղ ունի դիմելու և դա մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսն է: Միթե՞ սա պարզորոշ չի նշանակում, որ նա մեր բոլոր քրիստոնյաների հայրն է, իսկ մենք նրա զավակները, որն էլ իր հերթին նշանակում է, որ մենք՝ բոլոր քրիստոնյաներս քույր և եղբայրներ ենք:

Իրականում, Սուրբ ծննդյան օրը բոլորս մեր վարմունքով ակամա հավաստում ենք դա, իսկ դրանից հետո, արդյո՞ք ապրում ենք որպես քույր-եղբայրներ: Իհարկե, ոչ: Իսկ ինչու՞մն է խնդիրը, որ շատ արագ փոխվում և դառնում ենք այլ մարդ, այսինքն շեղվում ենք այդ օրվա մեր մարդ տեսակից ու դառնում լրիվ այլ մարդ, այլ խոսքով արագ ընդունում ենք մեր իրական կերպը: Այ, հենց սրա մասին է, որ ուզում եմ խոսել: Իսկ դրա համար պետք է ճշմարիտ ներկայացնել այն իրական վիճակը, որում հայտնվել է մեր քրիստոնյա ժողովուրդը: Ոչ մեկի համար գաղտնիք չէ, որ ժողովրդի ներսում առաջացել է այնպիսի աներևակայելի ու անընդունելի շերտավորում՝ հարուստներ ու աղքատներ, որոնց բացարձակ այդպիսին լինելը որևէ բացատրություն չունի և որևէ քննադատության չի դիմանում: Անկեղծ ասած, չեմ տիրապետում, թե այլ երկրներում ինչպես է, սակայն մեր երկրում ամենահարուստ և ամենաաղքատ մարդկանց ունեցվածքների հարաբերակցության գործակիցը համարյա անվերջի է ձգտում, որն էլ մարդկանց ապրելակերպի իրական համեմատական պատկերն է, որով և ամեն ինչ ասված է:

Գաղտնիք չէ, որ ինչպես ամեն հարցում, այնպես էլ ուղևորության հարցում իդեալական հավասարություն լինել չի կարող, սակայն քույր-եղբայր ասածը՝ այլ կերպ կոչվում է հավասարություն, որի վերաբերյալ ցավոք սրտի, ճիշտ հակառակն է փաստում վերը նշված գործակցի արժեքի առկայությունը: Եթե այսպես շարունակվի և այդ գործակիցը արագ նվազելու փոխարեն, շարունակի դարձյալ աճել, ապա ի՞նչ քրիստոնյայի կամ ի՞նչ քույր ու եղբոր մասին կարող է խոսք գնալ, և հետևաբար որքանո՞վ է իմաստավորված մեր Սուրբ Տիրոջ՝ Քրիստոսի ծննդյան տոնը որպես մի ժողովուրդ՝ համատեղ նշելը: Սրանով հանդերձ, հստակ բարձրաձայնում եմ, որ մեր Տերը բոլորին հավասարապես է սիրում և իր սերը սփռում է երկինք ու երկիր, որպեսզի մարդիկ էլ իրար անկեղծ սիրեն, որը հավասարության երբեմնի հնարավոր գոյության միակ գրավականն է: Որպեսզի միամտաբար չընկնենք երազների գիրկը, փորձենք խոսել միայն իրատեսական ցանկությունների և անելիքների մասին, որոնք մի գուցե մասնակիորեն իրականություն դառնան ու ինչ-որ կերպ նպաստեն մեր երկրի և ժողովրդի աղետալի վիճակի փոքրիշատե բարելավման համար: Փրկության այլ ելք ուղղակի չկա և այս սուրբ օրը պետք է խոսենք կոնկրետ քայլերի մասին, քանզի վիճակն այնքան օրհասական է, որ արտագաղթի տեմպերն աճում են երկրաչափական պրոգրեսիայով ու սեղանին ուղղակիորեն դրված է երկրի լինել-չլինելու հարցը:

Եվ այսպես. սիրելի հարուստներ և ունևորներ, ինչքան որ դիզել եք, հալալ է ձեզ, բավական է կանգ առեք և ձեր ականջներին օղ արեք ու հիշեք. եթե ժողովուրդն արտագաղթի ու երկրում մնաք միայն դուք, ձեր ունեցածը կոպեկ չի արժենա: Առանց ժողովրդի ինչպե՞ս եք պատկերացնում ձեր հետագա կյանքը: Եթե ուրիշ ոչ մի վատ բան չլինի, ապա գոնե ակնհայտ է, որ նման պարագայում գնալով պետք է աստիճանաբար սնանկանաք, քանզի ակնհայտ է, որ ցանկացած երկրում հարստանալու միակ միջոցը ժողովուրդն է, որն էլ աստիճանաբար վերանում է Հայաստան երկրից: Բավական է, կանգ առեք, ի՞նչ եք տանելու ձեզ հետ, որ գիշեր-ցերեկ զբաղված եք միմիայն դիզելով: Միթե՞ կարծում եք, որ փողն է միայն երջանկության բանալին ու դրանով դառնալու եք երջանիկ: Բա, չե՞ք մտածում, որ ձեր կողքի մարդիկ էլ ձեզ նման մարդ են և Տերը նրանց նկատմամբ ձեզ ոչ մի առավելություն չի տվել, այնպես որ, թույլ տվեք մի քիչ էլ նրանք շնչեն: Եթե այդ բոլոր մարդիկ թողնեն ու հեռանան, ապա դրանից հետո ձեզ համար ավելի վատ վիճակ չի կարող լինել: Մի քիչ սանձեք ձեր ագահությանը և թույլ տվեք, որ նրանք էլ ապրեն, քանզի նրանց ևս այն նույն Տերն է կյանք տվել, որի ծննդյան օրը դուք խոնարհվում էիք նրան: Երկրում եղած բարիքներն անվերջ չեն, նրանք վերջավոր են ու անբավարար և պետք է դրանք այնպես բաշխել, որպեսզի աղքատներին էլ մի բան հասնի: Թե, չէ անընդհատ քաշում եք ու քաշում դեպի ձեզ, մոռանալով, որ նրանք ևս ձեզ նման մարդ են: Ուրեմն երկուսից մեկը. կամ պետք է նրանց էլ մի բան թողնեք, կամ շարունակեք նույն կերպ թալանել, բայց պարտավոր եք այդ թալանից նրանց ևս բաժին հանել:

Վերջապես իմացած եղեք, որ դուք արտոնյալ չեք և բոլորն էլ իսկապես Տիրոջ զավակներն են ու դուք բոլորդ իսկապես քույր-եղբայրներ եք, այնպես որ փորձեք նրանց վերաբերվել որպես քույր-եղբոր, այլապես հենց նույն Տիրոջ առաջ պատասխան եք տալու ձեր անմաքուր արարքների համար: Վախեցեք Տիրոջ պատժից, քանզի նա անողոք է անարդարների հանդեպ: Հիշեք, Տիրոջ սերն էլ սահման ունի և նա չի կարող անվերջ աչք փակել ու անվերջ ներել ձեզ: Օգնեք աղքատներին ու պայմաններ ստեղծեք, որպեսզի նրանք էլ աշխատանք ու ապրուստ ունենան: Այլապես, անիմաստ կդառնա ձեր կյանքը, քանզի դրա տերը ոչ թե դուք էք, այլ Հիսուս Քրիստոսը, ով ինչ-որ պահից կարող է երես թեքել ձեզանից, որից հետո դուք շատ արագ կարող եք կործանվել: Մտածեք ժողովրդի մասին, քանզի դրանով դուք խոնարհ կդառնաք Տիրոջ համար, առանց որի ժողովրդի գոյությունը անիմաստ կդառնա: Տիրոջ ծննդյան ամենամեծ խորհուրդը սա է…

Ի վերջո, կարող եմ վստահաբար բարձրաձայնել, որ արտագաղթի հիմնական պատճառները աղքատությունն ու գործազրկությունն է…

Այնպես արեք, Քրիստոսը ևս մեկ անգամ չիջնի երկիր ու դարձյալ խաչվի…

Մտածեք…

Անանիա ՄԱՂԱՔՅԱՆ