Վաշինգտոնում թերևս գիտակցում են, որ Հայաստանի ինքնիշխանության վերականգնման բանալիներից մեկը էներգետիկ համակարգի դիվերսիֆիկացիան է, ինչը թույլ կտա Հայաստանի տնտեսությունն ազատել ռուսական միակողմանի կախվածությունից և ճանապարհ բացել տնտեսական հարաբերությունների նոր մշակույթի ձևավորման համար: Մյուս կողմից` Միլսը իր հայտնի առաջարկությամբ փորձում էր պարզել, թե որքան է ինքնիշխան որոշումներ կայացնելու Հայաստանի իշխանության ռեսուրսը կամ ցանկությունը: Երևանից այդպես էլ համարժեք արձագանքներ չհնչեցին դեսպանի առաջարկներին` ոչ բովանդակային առումով, ոչ էլ նույնիսկ` քաղաքական մեսիջների մակարդակում: Այս ամենն, իհարկե, չէր կարող հիասթափություն չառաջացնել Վաշինգտոնում, որտեղ հատկապես վերջին շրջանում որոշակի սառնություն է նկատվում Հայաստանի հանդեպ: Երեկ Բրիջիթ Բրինքը փորձել է, այսպես ասած, ռեստարտ տալ հայ-ամերիկյան հարաբերություններին` Երևանի համար բացելով հնարավորությունների նոր հեռանկարներ:
Երեկ Հայաստանի վարչապետի և ԱՄՆ պետքարտուղարի Եվրոպայի և Եվրասիայի հարցերով փոխտեղակալի հանդիպման ժամանակ երկուստեք կարևորվել է այս տարվա մարտին Վաշինգտոնում Հայ-ամերիկյան խորհրդի երկրորդ նիստի անցկացումը: Բրիջիթ Բրինքն ընդգծել է, որ «հանդիպումից ակնկալում ենք հստակ գաղափարներ մեր տնտեսական գործընկերությունն առաջ մղելու ուղիների վերաբերյալ»:
Այսպիսով` Վաշինգտոնում սպասում են Հայաստանի առաջարկներին` թերևս հասկանալու համար, թե արդյո՞ք Հայաստանի իշխանությունները պատրաստ են ինքնուրույն որոշումների:
Սարգիս ԱՐԾՐՈՒՆԻ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Ժամանակ» թերթի այսօրվա համարում
