«Նախիջևանի համար ես առաջարկում էի մտնել միջազգային դատարան, որովհետև Նախիջևանը Ադրբեջանին ոչ թե տրված էր մշտական, այլ տրվել էր խնամակալության: Առաջին համաշխարհային պատերազմից հետո, չգիտեմ ինչ ուժերով, որոշեցին, որ Նախիջևանը հայտնի չէ, թե ինչ է, ժամանակավոր դնենք Ադրբեջանի խնամակալության տակ, մինչև որոշենք նրա ինչ լինելը: Եվ այդ խնամակալության ժամանակ Նախիջևանի ժողովրդի համարյա 90 տոկոսին դուրս էին արել, ոչնչացրել էին, իսկ շարժումից հետո ոչ ոք չմնաց, նաև հուշարձանները ոչնչացրեցին:
Մինչև այսօր Հայաստանը չի մտածում, որ խնամակալը ոչնչացրել է խնամվող ժողովրդին: Սա դատական գործ է, մինչև այսօր Հայաստանն այս հարցը չի բարձրացնում»,- այս կարծիքին է Ղարաբաղ կոմիտեի նախկին անդամ Խաչիկ Ստամբոլցյանը:
Դեռ 1988-ի շարժման օրերին ինքը երկու անգամ այդ թեմայով ամբիոնից ելույթ է ունեցել, Խաչիկ Ստամբոլցյանն այսօր էլ է դժգոհ արտաքին քաղաքականությունից. «Մենք այսօր ԱԳՆ չունենք: Տեսեք՝ այսքան ժամանակ Ալիևը հոխորտում է Հայաստանի մասին, Երևանի մասին, մի անգամ չեն ասել, թե ա՛յ տգետ, հերդ՝ Ալիևը, ծնկի իջավ 94 թվին, խնդրեց, որ մենք դադարեցնենք: Խաղաղություն խնդրեցին, թե չէ մենք մինչև Բաքու հասնելու էինք: Մի անգամ էդ բանը լսե՞լ եք, չեն ասում»:
Արփինե ՍԻՄՈՆՅԱՆ
