Մեզմէ իւրաքանչիւրին ծանօթ են մեր երկրի իրավիճակը եւ այդ իրավիճակի պատասխանատուներն ու դերակատարները: Կասկածէ վեր է, որ այդ դերակատարները՝ ըլլան անոնք իշխանութիւն, կազմակերպութիւն, կուսակցութիւն կամ անհատներ, լաւատեղեակ են իրենց ունեցած դերին՝ երկիրն ու ժողովուրդը այս ճգնաժամային կացութեան մատնելու: Անվիճելի իրականութիւն է, որ վերջին երկու տասնամեակներուն, հայրենի իշխանութիւնները ձախողեցան ժողովուրդին համար համեստ եւ արժանապատիւ կեանք մը ապրելու կենսունակ պայմաններ ապահովել: Տարիներ շարունակ, իշխանութիւններն ու անոր լծակները անտեսեցին եւ արհամարհեցին մեր ժողովուրդին ազատ եւ արժանապատուութեամբ ապրելու իրաւունքը: Այս ճշմարտութիւնը փաստելը անհեթեթ է այս պահին: Իրողութիւնը այն է, որ այսօր ազգովին կը գտնուինք այնպիսի՛ թնճուկի մը առջեւ, որուն լուծումը բաւական բարդ է եւ կնճռոտ:
Այս պայքարը Նիկոլի պայքարը չէ՛: Այս պայքարը ճնշուած ժողովուրդի մը անհանդուրժելի իրավիճակին հրամայակա՛նն է: Յոյս ներշնչելու պայքար է։ Իշխանութեան հանդէպ հաւատք եւ վստահութիւն վերականգնելու պայքար է: Եւ վերջապէս, հայրենիքին ու գալիք սերունդներուն լուսաւոր եւ բարգաւաճ ապագայ մը ապահովելու պայքար է:
Սերժի եւ Սերժերու հրաժարականով չէ՛ որ այս պայքարը յաջողութեամբ պիտի պսակուի: Այդ մէկը կենսական քայլ մը ըլլալով հանդերձ, բաւարար չէ՛, եւ պէտք չէ որ ըլլայ: Այս երթի ամբողջական յաղթանակը միայն ու միայն կարելի է ապահովել հիմնական ու արմատական փոփոխութիւններով՝ ընկերային, կենցաղավարական եւ քաղաքական մշակոյթի ոլորտներէն ներս: Իշխանութեան մէջ ըլլալիք փոփոխութիւնները անխուսափելի են, հրամայական եւ անայապա՛ղ:
Սակայն, անոր հետ միատեղ, ժողովուրդը կենսական փոփոխութիւններ ունի ընելիք: Անհրաժեշտ է ձերբազատուիլ ստրկութեան հոգեբանութենէն: Պէտք է յանձնառու ըլլալ օրէնքի պահպանման եւ գործադրման: Կաշառքներ ստանալով՝ ընկերային անկախութիւն չի՛ կերտուիր: Երկրի օրէնքները խախտելով եւ երկիրը կողոպտելով՝ կենցաղային անկախութիւն չի՛ պահպանուիր: Այսօր, խոհեմութիւնը, հանդուրժողութիւնը եւ հաւասարակշռուած դատողութիւնը աւելի անհրաժեշտ են քան երբեք: Ատելութեան, ոխի ու վրէժխնդրութեան զգացումները տեղ չեն կրնար ունենալ մեր այսօրուան իրականութեան մէջ։ Պէտք է զգոյշ ըլլալ արտաքին երկիրներու միջամտութիւններէն եւ զերծ անձնական շահեր հետապնդելէն: Ապա թէ ոչ՝ թատերախաղը կը մնայ նո՛յնը, եւ միայն դերասաններն են որ կը փոխուին: Սերժին տեղ կու գան նոր Սերժեր, Նիկոլին տեղ՝ նոր Նիկոլներ, եւ ապականած իշխանութեանց տեղ՝ նոյնանմա՛ն իշխանութիւններ։
Տիգրան ՊԱՊԻԿԵԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Ասպարեզ» օրաթերթի այսօրվա համարում
