Ռուսաստանի նախագահ Պուտինը Սոչիում Էրդողանի հետ հանդիպումից հետո հայտարարել է, որ ռուս-թուրքական հարաբերությունը լիարժեք վերականգնված է, այդ թվում անվտանգության ոլորտում: Թե ինչն էր պակասում մինչ այդ հաշտեցումը լիարժեք հայտարարելու համար և ինչ է ավելացրել կամ լրացրել Էրդողանը Սոչիում, իհարկե դժվար է ասել, սակայն պատմական նախադեպերից դատելով, եթե ռուս-թուրքական հաշտությունը լիարժեք է, ապա դա առնվազն զգոն ու զգույշ լինելու հիմք ու պատճառ է հայության համար:
Իհարկե ներկայումս միարժեքորեն առաջնորդվել պատմական նախադեպերով, սխալ է, ժամանակակից աշխարհը տեխնոլոգիական հեղափոխության շնորհիվ ունի ուժերի բոլորովին այլ հարաբերակցություն և տարածությունը ներկայումս խիստ հարաբերական հասկացություն է, բայց բոլոր դեպքերում ռուս-թուրքական լիարժեք հաշտությունը նշանակում է, որ հայությունն էլ պետք է լիարժեք լինի իր զգոնության մասով: Առավել ևս, երբ Պուտինը խոսում է անվտանգության ոլորտի մասին:
Բանն այն է, որ առնվազն Թուրքիայի համար անվտանգությունը ներառում է նաև հայկական հարցը: Հայկական հարցը իր հերթին ներառում է ոչ միայն ցեղասպանության ճանաչում, այլ նաև մի շարք այլ բաղադրիչներ, ներառյալ Լեռնային Ղարաբաղի խնդիրն ու հայկական պետականության հարցը ընդհանրապես: Եվ ըստ այդմ կարելի է պատկերացնել, թե Անկարան ինչ է ակնկալում Ռուսաստանից այդ մասով, եթե հաշտեցումը լիարժեք է նաև անվտանգության խնդրի տեսանկյունից:
Մուսա Միքայելյան
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Ժամանակ» թերթի այսօրվա համարում