Սկիզբը՝ նախորդում
Այո՛, լեռը ծխում էր, իսկ ժողովուրդը՝ սպասում:
– Ես ձեզ՝ գնացողներիդ հանձնում եմ մեր հայրերի թողած բանավոր գիտությունը, հանձնում եմ նաեւ մեհենագրերը, որպեսզի դուք չմոռանաք Արիական տասներկու պատվիրաններից ոչ մեկը,- շարունակում էր խոսքը Թագավոր քուրմը.
– Սիրե՛ք ձեր Աստծուն, ում անունը Հայ է, եւ ում ուսերից իջնում են երկու կենդանի գետեր:
– Մեր Աստծուն մի՛ դարձրեք կուռք, քանի որ նա Հավերժականն է, եւ չլինի այնպես, որ Աստծո անունից հալածեք ձեզանից հետո եկողներին:
– Մի’ վախեցեք, քանզի վախն է բոլոր արատների սկիզբը:
– Մի’ սպանեք:
– Մի’ շնացեք:
– Մի’ երդվեք Աստծո անունով, եթե ստիպված եք սուտ վկայություն տալ:
Արի-ան-ար քուրմ Թագավորի ձայնը այնքան հանդիսավոր էր, որ մունետիկները այլեւս չէին բարձրաձայնում, քանզի լսելի էր ամենահեռվում կանգնած մարդուն, ով ուզում էր լսել:
– Օգնի՛ր թշնամուդ, որ քեզ չատի:
– Մի՛ նախանձիր ընկերոջդ ունեցվածքին, այլ փորձիր հասնել նրան:
– Սիրի՛ր հորդ ու մորդ եւ քո խոսքն ու ունեցվածքը փոխանցիր քո զավակներին:
– Աստծո անունը անտեղի մի՛ հնչեցրու, եթե սիրտդ ներդաշնակ չէ խոսքիդ:
– Ունեցած մարգարիտներդ շաղ տուր նույնիսկ խոզերի առաջ, հավատալով, որ նրանք էլ մարդ կդառնան:
Թագավոր քուրմը մի պահ լռեց եւ ասես հազարամյակների խորքից եկող հայացքով նայեց իր դիմաց խոնարհաբար կանգնած բոլոր արիներին:
Ես հնչեցնում եմ վերջին պատվիրանը մեր հայրերի.
– Մի’ մոռացեք, որտեղ էլ լինեք, մի’ մոռացեք Արարատ լուսավոր լեռը, որի սրբազան ձյուների պահապանը ձեր հայրերն են:
Թագավոր քուրմը լռեց, եւ մի պահ կարծես քամի անցավ բոլոր կանգնածների վրայով՝ խոնարհելով նրանց գլուխները,- Ձեզ բարի ճանապարհ,- մի տեսակ օտարացած ձայնով շարունակեց Թագավոր քուրմը, ձեզ սպասում են տրտում ժողովուրդներ, որոնց դուք պետք է արթնացնեք մոռացության քնից: Ասված է, որ դուք այլեւս չեք վերադառնալու ձեզ սնած երկիրը, քանի որ ձեր հայրենիքը այլեւս կդառնա աշխարհը եւ ձեր սերմը՝ այդ աշխարհի լուսատուն:
Եվ դա մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի ծնունդից տասը հազար տարի առաջ էր, երբ արթնացել էր սրբազան լեռը, եւ հավերժական ձյուների պահապանը ճանապարհ էր դնում իր զավակներին, որոնք այլեւս երբեք չէին վերադառնալու:
