«Որ եռակողմ հանդիպումը նորություն չի բերի, դրանում ոչ մի փորձագետ եւ վերլուծաբան կասկած չուներ: Եվ չնայած «համատեղ հայտարարությանը», ըստ էության այդպես էլ կա: Ճիշտ կլինի թերեւս ասել, որ Սոչիի հանդիպման գլխավոր նշանակությունն այն է, որ բանավեճը կշարունակվի կողմերի քաղաքական, փորձագիտական եւ վերլուծաբանական շրջանակներում, միջնորդները կսպասեն իրենց երկրներում, Հայաստանում, Արցախում եւ Ադրբեջանում ընտրական գործընթացների ավարտին: Իսկ դրանք «կփակվեն» 2013-ի տարեվերջին` Ադրբեջանի նախագահի ընտրություններով»,- Սոչիում կայացած նախագահներ Մեդվեդեւի, Ալիեւի եւ Սարգսյանի հանդիպման արդյունքների մասին, Aravot.am-ի հետ զրույցում կարծիք հայտնեց Արցախի խորհրդարանի արտաքին հարաբերությունների հանձնաժողովի նախագահ Վահրամ Աթանեսյանը:
Այս համատեքստում մեր զրուցակցին առավել հետաքրքրական է թվում մեկ բան. «Կառաջադրվի՞ երրորդ ժամկետով Իլհամ Ալիեւը, թե՞ ոչ: Կարծում եմ, որ «խաղի կանոններին» չհակադրվելու կեցվածքը, որ նա դրսեւորեց Սոչիի հանդիպմանը, պայմանավորված չէ նրա ընկալումների էվոլյուցիայով»: Պարոն Աթանեսյանի տպավորությամբ, դա միջազգային աջակցություն ունենալու նպատակ է հետապնդում, քանի որ ամեն դեպքում երրորդ ժամկետով նախագահությունը, չնայած Ադրբեջանի սահմանադրությունը չի արգելում, արտաքին աշխարհում կարող է խնդիրներ առաջացնել: Բայց մյուս կողմից Իլհամ Ալիեւն այդ կերպ կարող է հասնել նրան, որ միջնորդները, միջազգային հանրությունը գործ ունենան «իրավիճակը բացառապես անձնական հեղինակությամբ վերահսկող գործչի» հետ. «Դա շատ վտանգավոր կլինի: Այդպիսի նախանշաններ կան. Իլհամ Ալիեւն ասում է. «Կամ խաղաղ ճանապարհով, կամ պատերազմով` միեւնույն է, մենք կհասնենք Լեռնային Ղարաբաղի նկատմամբ վերահսկողության»:
Փորձաքարը դա է` ԼՂ կարգավիճակի հարցը եւ Սոչիում, մեր զրուցակցի տպավորությամբ, նման սուր հարցերի չեն անդրադարձել: «Այն իրավիճակում, երբ գլխավոր միջնորդի ապագան պարզ է, նա հեռանում է, անիմաստ կլիներ որեւէ սկզբունքային բանավեճ ծավալել: Ինչ–որ տեղ դա կարելի է նույնիսկ Մեդվեդեւի «վաստակի գնահատման» հանդիպում անվանել»,- ասում է Վահրամ Աթանեսյանը:
Պարոն Աթանեսյանի համոզմամբ, ամեն ինչ մնում է այնպես, ինչպես Կազանից հետո է. կա խնդրի լուծման գնալու անհրաժեշտության գիտակցում, քայլեր ձեռնարկելու պատրաստակամությունն այնինչ, ադրբեջանական կողմում բացակայում է: Նրանք շարունակում են միակողմանի զիջումներ ակնկալել: Իսկ միջնորդները նոր գաղափարներ չունեն: «Ինձ հավական է թվում, որ միջազգային հանրության ընկալումներում սկսի գերիշխել Լեռնային Ղարաբաղի անկախության ճանաչումը որպես միակ եւ ոչ շատ ցավալի հանգուցալուծում տեսնելու պատկերացումը»,- եզրափակեց մեր զրուցակիցը:
Կարդացեք նաև
Նելլի ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ
