«Ակնհայտ է, որ Սաֆարովին Ադրբեջան տեղափոխելու եւ ներում շնորհելու որոշումը կայացվել է Հունգարիայի եւ Թուրքիայի փոխհամաձայնությամբ, սակայն չեմ բացառում, որ գործից տեղյակ են եղել այլ պետություններ՝ չցուցաբերելով անմիջական մասնակցություն»,-Aravot.am-ի հետ զրույցում ասաց քաղաքագետ Արմեն Մինասյանը:
Վերջինիս խոսքով, միջազգային հարաբերություններում «առեւտուրը» նորություն չի. «Դա մշտապես կիրառելի գործիք է, պարզապես տվյալ պարագայում գործն առնչություն ունի մեր շահերի հետ՝ հետեւաբար, էմոցիոնալ ենք արձագանքում: Անհրաժեշտ է կուտակել առավել մեծ ռեսուրսներ՝ կենտրոնանալով խնդիրների լուծման վրա: Իրավիճակից օգուտներ քաղելու հնարավորությունը կա, մասնավորապես՝ Եվրամիության հետ հարաբերություններում որոշակի արտոնությունների ձեռքբերումը: Իսկ Ղարաբաղի խնդրի օրակարգից պետք է հանել Ղարաբաղը երբեւիցե Ադրբեջանին վերադարձնելու հարցը»:
Քաղաքագետի խոսքով, ՆԱՏՕ-ի հետ հարաբերությունները պետք է ոչ թե վերանայել, այլ՝ համապատասխանեցնել իրավիճակին. «ՆԱՏՕ-ն ակնհայտ խնդիր ունի, քանի որ դեպքը տեղի է ունեցել իր ծրագրի շրջանակում: Հունգարիայից բացի, ՆԱՏՕ-ն նույնպես պատասխանատու էր ծրագրի արդյունավետ իրականացման եւ մասնակիցների անվտանգության պահպանման համար: Ըստ երեւույթին, ՆԱՏՕ-ն սկզբունքորեն պետք է հետեւություններ անի՝ դրանք կիրառելով գործընկերների հետ հարաբերություններում»:
Կարդացեք նաև
Անդրադառնալով Մինսկի խմբի արձագանքին՝ մեր զրուցակիցն ասաց. «Հայտարարության տողատակում մտահոգություն կար՝ կապված տարածաշրջանային լարվածության հետ: «Մեսիջն» այն էր, որ խնդիրը ռազմական լուծում չունի: Կարեւորն այն է, որ Ադրբեջանը հասկանա դա, մինչդեռ Մինսկի խմբի վերջին տարիների աշխատանքն Ադրբեջանը մի հարվածով գցեց ջուրը՝ խոչնդոտելով խաղաղության հաստատմանն ուղղված ջանքերին Անկախ կատարվածից՝ պատերազմի վերսկսման հավանականությունը բարձր է»:
Խոսելով կատարվածի առթիվ Մոսկվայի արձագանքից՝ Արմեն Մինասյանը մեջբերեց վերջինիս այն «ալիբին», թե հայտարարության ուշացումը կապված էր հանգստյան օրերի հետ. «Կարելի է ենթադրել, որ Մոսկվան իրականում սպասում էր գործընկերների արձագանքին, քանզի գոնե Ղարաբաղի հարցում նրանց տեսակետը նույնն է»:
Քաղաքագետի համոզմամբ, Սաֆարովին հերոսացնելն ազդեցություն չի ունենա ադրբեջանական բանակի վրա. «Ադրբեջանում ողջամիտ մարդիկ գերակշռում են: Նրանք հրապարակավ չեն արտահայտվում, բայց հասկանում են, որ հիմարին հերոս չեն դարձնում: Իսկ ադրբեջանական բանակի մարտունակությունն իրականում այլ գործոնների համագումարի վրա է հիմնված, ոչ թե՝ Սաֆարովների»:
Լուիզա ՍՈՒՔԻԱՍՅԱՆ
