Տասը օր հետո աղջնակը կդառնա տասնհինգ տարեկան: Այդքան տարի նա իր մորը չի տեսել, չի տեսել իր կենսաբանական հորը, որոնք չեն հրաժարվել աղջնակից, որոնք մինչ օրս, նրա ծնվելուց հետո որոնում են նրան:
Ծնողներն անգամ չեն ունենում իրենց երկրորդ երեխային, քանի որ մեն-միակն այս գեղեցկուհին էր, որին տեսել են մի անգամ:
Զրուցակիցս՝ մայրը, որի տվյալները հասկանալի պատճառներով չեմ հրապարակում, ծննդաբերելուց հետո իմանում է, որ երեխան վատառողջ է, չի ապրի: Նրան այդ մասին հայտնում են բուժհաստատությունում: Մայրն անչափահաս էր, եւ որպեսզի իրավապահ մարմինների ուշադրությունը չգրավի ծննդաբերությունը, հավատում է ասվածին…
Մորը տալիս են դատարկ մի թուղթ, որ նա ստորագրի, իբր երեխայի առողջության մասին է տեղեկանում: Հետո պարզվում է, որ նա ստորագրել է երեխայից հրաժարվելու մասին:
Կարդացեք նաև
Ուշքի գալով, հասկանալով կատարվածը` նա դիմում է իրավապահ մարմիններին, կատարված հանցագործության մասին հաղորդումով:
Զուգահեռ դիմում է քաղաքացիական ակտերի գրանցման տարածքային բաժիններ, որտեղից հայտնում են, թե տվյալ անուն-ազգանուն- հայրանունով, ծննդյան թվով, օրով երեխայի ծննդյան ակտի գրանցում չի կատարվել:
Մայրը դիմում է ամուսնության պալատ: Հետագայում բուժհաստատություններից մեկը տալիս է մի պաշտոնական փաստաթուղթ, համաձայն որի «Երկարատեւ բուժումից ու հսկողությունից հետո, որպես առանց ծնողական խնամքի մնացած, երեխայի տեղավորման հարցը լուծելու նպատակով վերջինիս փաստաթղթերը ուղարկվել են տեղական ինքնակառավարման մարմին: Թաղապետարանի որոշմամբ երեխան այդ ժամանակ ՀՀ գործող որդեգրման կանոնակարգի համաձայն որդեգրվել է»:
Մայրը փաստորեն ընկում է երեխայի «հետքի» վրա:
Թվում էր, թե այսքանից հետո քրեական գործի շրջանակներում, որը հարուցվել էր ապա դադարեցվել, պետք է նման պատասխան տվող բուժհաստատության թե բժիշկը, թե ՏԻ մարմինն իր երեխային փնտրող մորը տեղեկացնեին նրա գտնվելու վայրի մասին, որդեգրի, սակայն նման բան տեղի չի ունեցել:
Ըստ երեխայի մոր ներկայացուցիչ փաստաբանի, երեխան գտնվում է ապօրինի որդեգրողի կամ որդեգրողների հսկողության տակ, իսկ որդեգրման ակտը ոչ թե նախորդել, այլ հետեւել է որդեգրող, որդեգրողների երեխայի հանձմանը:
Առաջին ատյանի դատարանն որդեգրումն համարել է օրենքին համապատասխան:
«Որդեգրման որոշման կայացման համար առանցքային համարվող փաստաթուղթը նախ զուրկ է իրավաբանական ուժից, եւ հետո գտնվել է ոչ թե թաղապետարանում, այլ դրա իրավունքը չունեցող անձի մոտ, իսկ նույն թաղապետարանում այդ որոշման կայացման համար հիմքեր չեն եղել»,-ասում է փաստաբանը:
Ի դեպ, ըստ նրա, քննիչը թաքցրել եւ շահագրգիռ կողմին ապօրինաբար զրկել է թաղապետարանի որոշումն ուսումնասիրելու, ծանոթանալու հնարավորությունից, այն չի տրվել երեխայի իրական ծնողներին. չի տրամադրել անգամ դրա անհատականացված առանց որդեգրողների ինքնության բացահայտման տեքստը:
Առաջին ատյանի որոշումը քննիչի դեմ բողոքարկվել է վերաքննիչում:
Վերաքննիչն ըստ էության չի հերքել բողոքում նշված ըստ փաստաբանի «արտառոց հանգամանքները, պարզապես, «շրջանցել է» քննիչի ապօրինությունները, եւ ենթադրություններով որոշում կայացրել:
Փաստաբանը դիմել է վճռաբեկ դատարան:
Ռուզան ՄԻՆԱՍՅԱՆ
