Դժվար չէ նաեւ նկատել, որ, ի տարբերություն Աբովյանի, որտեղ գրանցված ընտրողների կեսից էլ քիչն է քվեարկությանը մասնակցել, Ալավերդիում ընտրողները համեմատաբար ակտիվ են եղել:
Ի՞նչն է հետաքրքիր. ընտրողների ակտիվություն է արձանագրվել նաեւ Արտաշատում, որտեղ, ինչպես հայտնի է, ընդամենը մեկ թեկնածու էր՝ Արգամ Աբրահամյանը:
Ընտրահանձնաժողովային տվյալների համաձայն, 21013 ընտրողներից 10401-ը մասնակցել է քվեարկությանը, եւ նրանցից 10013-ն ընտրել է միակ թեկնածուին:
Ի դեպ, ի՞նչ մեղք ունի Արգամ Աբրահամյանը այն բանում, որ ոչ մեկը, ոչ մի անկուսակցական ու առավել եւս՝ որեւէ ընդդիմադիր կուսակցության ներկայացուցիչ չփորձեց ընտրապայքարի մեջ մտնել: Սա արդեն հայրենի ընդդիմության, առհասարակ կուսակցությունների, քաղաքական համարվող ուժերի ախտորոշում է, գրեթե անբուժելի թվացող հիվանդությունը: Նրանք, որպես կանոն, ընտրություններին չեն մասնակցում: Վերջին շրջանում անգամ չեն էլ փորձում մասնակցել:
Ու նաեւ դրանից թյուր ընկալում կա, որ ՏԻՄ ընտրությունները մի տեսակ կապ չունեն քաղաքականության հետ: Անգամ այն համայնքներում, քաղաքներում, որտեղ մի քանի թեկնածու է մտնում պայքարի մեջ, այսինքն՝ մրցակցություն կա, էլի գրեթե անհնար է քաղաքական տարր տեսնել: Անկուսակցական, քիչ թե շատ նյութական ռեսուրսների տիրապետող անձինք են մտնում պայքարի մեջ: Իսկ այդտեղ որեւէ քաղաքական դրսեւորում ու մոտեցում դժվար է ակնկալել:
Կարդացեք նաև
Մինչդեռ համարվում է, թե ՏԻՄ ընտրությունները, ընդհանրապես, քաղաքական ուժերի համար (այլ երկրներում) պայքարի առաջնային օղակն են, իսկ այդ պայքարում արձանագրած արդյունքներն էլ՝ այն պլացդարմը, հենքը, որի վրա խարսխվում է համապետական ընտրություններին նրանց մասնակցությունը:
Մերոնք գերադասում են, փաստորեն, առանց «հենքի» մասնակցել համապետական ընտրությունների: Չէ՞ որ տեղական ինքնակառավարման մարմինների ընտրությունները «արքայավայել զբաղմունք» չեն:
Ա. ՀԱԿՈԲՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հայոց աշխարհ» թերթի այսօրվա համարում
