Մենք այսօր փաստացի աշխարհաքաղաքական այնպիսի բարդ իրավիճակում ենք, որ եթե մեր երկրի համար անհրաժեշտ նվազագույն անվտանգության պայմաններ չապահովենք, ապա մեր փոխարեն դա որեւէ մեկ այլ երկիր չի անելու։ Այն, ինչ այսօր կատարվում է մեր երկրի սահմաններին կամ, որ ավելի ստույգ՝ սահմաններից ներս, կամ Գորիս-Կապան միջպետական ճանապարհին, տառացիորեն կաթվածահար է անում մեր երկիրը։ Ընդ որում, խոսքը միայն տնտեսության մասին չէ, այլեւ՝ մարդկանց բնականոն կյանքի խաթարման, բարոյահոգեբանական մթնոլորտի անկման, սեփական ուժերին չհավատալու մասին է։ Չաշխատեց տնտեսությունը, կտապալվեն պետության բոլոր ոլորտները։ Եվ թշնամին սա շատ լավ է գիտակցում։
Ավելի լայն կոնտեքստով՝ խոսքը Իրանի հետ միջպետական ճանապարհի անգործունակ դառնալու մասին չէ միայն։ Այստեղ գեոքաղաքական, գեոռազմավարական լրջագույն խնդիրներ կան։ Տարածաշրջանում թուրք-ադրբեջանական եղբայրությունն է ուժեղանում, Մեղրիի ազատ տնտեսական գոտու հեռանկարն է հարցականի տակ դրվում, եւ, ի դեպ, վրացական ուղու այլընտրանքն էլ է կասկածի տակ։ Եվ սա հասկանալու համար խորը գիտելիքներ պետք չեն։ Պարզապես պետք է գործարարների հետ խոսել եւ հասկանալ Ասիայից Հայաստան ապրանքների ներմուծման երկու նավահանգիստների ձեռնտու լինել-չլինելն ու պատճառները։ Չմոռանանք, որ վրացական ուղղությամբ անխափան բեռնափոխադրումներն էլ երաշխավորել չենք կարող։ Եթե նույնիսկ բացառենք քաղաքական ինչ-ինչ դրդապատճառները, եղանակային պայմանների հետեւանքները մենք գրեթե ամեն տարի զգում ենք։
Այս ամենին հավելյալ՝ Հայաստանի համար դերակատար շահը Հյուսիս-Հարավ լոգիստիկան է, ոչ թե Արեւելք-Արեւմուտքը։
Իսկ որ Հայաստանը կարող է դերակատար լինել Հնդկական օվկիանոս-Պարսից ծոց-Սեւ ծով լոգիստիկայում, հաստատ է եւ անգամ մեզ հղվել են միջազգային համապատասխան մեսիջները։
Կարդացեք նաև
Արմենուհի ՄԵԼՔՈՆՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հայաստանի Հանրապետություն» օրաթերթի այսօրվա համարում:
