Ադրբեջանի բռնապետ նախագահի ուսերին են դարսված Արցախի ու Հայաստանի նկատմամբ իրագործված պատերազմական հանցագործությունները։ Նույնիսկ փորձագիտական շրջանակներում են Ալիևին դիտարկում որպես միջազգային հանցագործի, որին սպասում է Սադդամ Հուսեյնի ճակատագիրը։ Ինչպես ժամանակին Սադդամ Հուսեյնին էր թվում ծովը ծնկներից, այնպես էլ Արցախյան երկրորդ պատերազմից հետո նույնը Ալիևին է թվում։ Պատահական չէ նաև, որ իրանցի բարձրաստիճան զինվորականները զուգահեռներ են տանում Հուսեյնի ու Ալիևի միջև ու վերջինիս հորդորում չկատարել նույն սխալները, ինչ կատարել է Հուսեյնը։ Հայաստանն էլ քննարկում է Միջազգային քրեական դատարանի ստատուտը վավերացնելու հարցը, որպեսզի հնարավոր լինի Ալիևին կանգնեցնել միջազգային դատարանի առաջ։
Ամենազարմանալին այն է, որ միջազգային հանրությունն աչք է փակում Ադրբեջանի այնպիսի գործողությունների առաջ, որոնց արդյունքում Արցախում հումանիտար աղետ է, բնակչությունը զրկված է տարրական իրավունքներից ու սովամահության է մատնված։ Չնայած հանցագործությունների աղաղակող փաստերին՝ միջազգային տարբեր դերակատարներ շարունակում են Ալիևին համարել «վստահելի գործընկեր»։ Իսկ Ադրբեջանի գործողությունների դատապարտումները դատարկ հայտարարություններից այն կողմ չեն անցնում։ Միջազգային հանրությունը կոնկրետ աչք է փակում Ալիևի հանցագործությունների առաջ և հանուն ադրբեջանական էներգառեսուրսների մատակարարման արցախահայությանը դնում զոհասեղանի վրա։
Նույնիսկ Հայաստանում հավատարմագրված դեսպանները և դեսպանատան ներկայացուցիչները վերջերս ժամանեցին Կոռնիձոր՝ հեռվից տեսնելով, թե ինչպես են հումանիտար բեռներով բեռնատարները ճանապարհին կանգնած մնացել, ու ադրբեջանական կողմը թույլ չի տալիս անցնել։ Բայց այդպես էլ դրան որևէ կոնկրետ արձագանք չհետևեց։ Փաստացի Հայաստանում դիվանագիտական ներկայացուցիչներ ունեցող պետությունները չտեսնելու են տալիս Ադրբեջանի վայրագ գործողությունները, ինչն ավելի է ոգևորում Ալիևին:
ԱՐԹՈՒՐ ԿԱՐԱՊԵՏՅԱՆ
Կարդացեք նաև
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Փաստ» թերթի այսօրվա համարում
