28 Մայիս 1918-ի պետական հիմնաշէնքը ստեղծեց նախատիպ մը՝ ժողովրդավար, ինքնիշխան, ինքնավստահ պետութեան մը, ուր առաջնորդները ոչ միայն քաղաքական, այլեւ բարոյական պատասխանատուութիւն կը կրէին։ Այսօրուան Հայաստանի ամենամեծ բացթողումներէն մէկը վստահութեան ճգնաժամն է հայ քաղաքական միտքին հանդէպ։ 28 Մայիսի գրաւականը կը յիշեցնէ, որ վստահութիւնը կ՚ենթադրէ սերունդներու զոհողութիւն, պատասխանատուութիւն եւ հաւատարմութիւն՝ հանրային նպատակին։
Այսօր՝ 21-րդ դարու ազգային ալեկոծումի օրերուն, երբ Հայաստանն ու ամբողջ հայութիւնը կը գտնուին քաղաքական, անվտանգային եւ բարոյական անորոշութեան մէջ, 1918-ի Հայաստանի Հանրապետութեան պատգամը աւելի քան երբեք կենսական է։ Այս մթնոլորտին մէջ, 1918-ի պետականութեան փորձը կը դառնայ հիմնարար ուղեցոյց։ Ան մեզ կը յուշէ, որ անկախութիւնը նպատակ չէ միայն, այլ՝ ամենօրեայ պայքար եւ պատասխանատուութիւն։ Ան նաեւ կը հաստատէ, որ փոքր ժողովուրդ մը կրնայ դառնալ մեծ, երբ ունի արժանապատիւ ղեկավարման ձգտում, հաւաքական կամք եւ տեսլական։
Նոր սերունդները պարտին ըմբռնել, թէ իրենց ձեռքերուն մէջ է մեր պետութեան ապագան։ Անոնք պէտք է դասեր քաղեն 1918-ի Հայաստանի Հանրապետութեան դիմագրաւած պատմական մարտահրաւէրներէն, բայց նաեւ ոգեւորուին անոր փառապանծ յաղթանակներով։
Անկախութիւնը պէտք է ընդմիշտ վերարժեւորել՝ հպարտութեամբ ու յանձնառութեամբ։ 28 Մայիս 1918-ն միայն պատմական օր չէ. ան հայ մարդու հաւատքին, հերոսապատումներուն, տոկունութեան եւ տեսլականային կամքի խորհրդանիշն է։
Հայաստանի Հանրապետութիւնը թող մեր սերունդներուն ուղեցոյց ըլլայ. որովհետեւ ազգ մը, որ կը յիշէ, նաեւ յաւերժ կ՚ապրի։
Այս է սարտարապատեան սերունդի թողած անփոխարինելի ժառանգութիւնը:
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ Հունաստանում տպագրվող «Ազատ օր» օրաթերթի այսօրվա համարում
