Եթե եկեղեցու սպասավորները բյուջեից չեն վարձատրվում, Քրեական օրենսգիրքը չեն խախտել` հանցանք չեն կատարել, պետության ներկայացուցիչն իրավունք չունի հետաքրքրվելու նրանց կյանքով, նյութեր հավաքելու, հրապարակելու, վարկաբեկելու: Դա հանցավոր արարք է, նորմալ մարդկանց շրջանում չընդունված վարքագիծ:
Այդ մենք կարող ենք հետաքրքրվել` օրինական ամուսնացա՞ծ է պետական պաշտոնյան, թե՞ պատահական ու անկանոն կապեր ունի, բարոյակա՞ն է արդյոք նրա կենսակերպը, ի՞նչ օրինակ է ծառայում երիտասարդ սերնդի համար, հայտարարագրվա՞ծ են արդյոք նրա եկամուտները, եւ նրա ունեցվածքը որքանո՞վ է համապատասխանում այդ եկամուտներին, կոռուպցիոն մեխանիզմների մեջ թաթախված չէ՞, իր մերձավորներին հովանավորո՞ւմ է` դուրս մղելով ավելի արժանավորներին, չարաշահո՞ւմ է արդյոք իր պաշտոնեական դիրքը եւ այլն: Ծուռ հայելիների մեր իրականության մեջ, որտեղ ամեն ինչ գլխիվայր շրջված է, վարչապետի պաշտոնը զբաղեցնող անձն է այլոց բարեվարքության հարցերը բարձրացնում, այլ ոչ թե մենք` իր բարեվարքության, իրենց կոռուպցիայի եւ ամենաթողության, իրենց հանցանք-զանցանքների:
Արմինե ՕՀԱՆՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հրապարակ» օրաթերթի այսօրվա համարում:
