Ակնհայտ է, որ Նիկոլ Փաշինյանն Ազգային անվտանգության ծառայությունն իր ձեռքին դարձրել է գործիք` անձնական հաշիվներ մաքրելու, հակառակորդների դեմ կոմպրոմատներ հավաքելու եւ մարդկանց անձնական կյանքի մանրամասները հրապարակայնացնելու համար: Օրեր առաջ նա սրբազաններից մեկի մասին գրառում արեց Ֆեյսբուքում, թե սրբազանը կենակցում է, իր իսկ տերմինով` «դոմփում» է իր քեռակնոջը: Հաջորդիվ նույնաբովանդակ գրառմամբ հանդես եկավ Փաշինյանի կինը` Աննա Հակոբյանը, որն ազգին կրթելու առաքելություն է ստանձնել, բայց գրում է, որ politik կայքի խմբագիր Բորիս Մուրազին «սեռական ծառայություններ է մատուցում երրորդ նախագահին եւ որոշ եպիսկոպոսների»:
Այն, որ Փաշինյանի իշխանության կեղծ ժողովրդավարի դիմակը պատռվել է, եւ Հայաստանում այժմ գործում է ավտորիտար ռեժիմ, մեծ հայտնագործություն չէ ու տեսանելի է քիչ թե շատ գրագետ մարդկանց: Նման դեպքերում մեծ աղմուկ կբարձրանար` հատկապես կաղմկեր մարդու իրավունքների պաշտպանը, սակայն այդ կինը զբաղված է բացառապես իշխանականների իրավունքների պաշտպանությամբ եւ չի էլ հիշում, թե որն է իր առաքելությունը:
Սակայն մեկ այլ կառույց էլ կա, որի ուղիղ պարտականությունն է անձնական տվյալների պաշտպանությունը` արդարադատության նախարարության ենթակայությամբ գործող Անձնական տվյալների պաշտպանության գործակալությունը, որի ղեկավար Գրիգոր Ներսիսյանը պարզ չէ, թե ինչով է զբաղվում: Մի առիթով նա զանգահարել էր «Հրապարակի» խմբագրություն եւ մեզ մեղադրում էր անձնական տվյալ հրապարակելու համար` որդեգրումների հայտնի գործով, մինչդեռ լրագրողը որեւէ պարտավորություն չունի քրեական գործերի կամ պաշտոնյաների անձնական տվյալները գաղտնի պահելու հարցում:
«Հրապարակը» Գրիգոր Ներսիսյանին հարցրեց` ինչո՞ւ այժմ համապատասխան քայլեր չեն ձեռնարկում՝ մարդկանց անձնական կյանքի գաղտնիությունը պաշտպանելու համար, չէ՞ որ Նիկոլ Փաշինյանն ու նրա կինը հրապարակավ գրառումներ են անում, թե ով ում հետ է սեռական հարաբերություններ ունենում՝ նույնիսկ նշելով անուններ: Մեր զրուցակիցը, անդրադառնալով հարցին, ասում է. «Ես անձամբ տեղյակ չեմ այդ գրառումների մասին, ամեն դեպքում, եթե անգամ նման գրառումներ կան, եւ եթե դրանք պարունակում են մարդու անձնական տվյալներ որեւէ ֆիզիկական անձի վերաբերյալ, եւ այն տվյալ անձը համարում է օրենքի խախտում, ապա տվյալ անձը պետք է դիմի գործակալությանը, որպեսզի ուսումնասիրություն կատարվի: Անձնական տվյալների պաշտպանության գործակալությունն ինքն իրենով չի կարող որեւէ անձի վերաբերյալ վարչական վարույթ հարուցել: Անպայման տվյալ անձը կամ անձինք պետք է բարձրաձայնեն մեզ, որպեսզի գործակալությունը կարողանա գործողություններ կատարել: Դա այնպիսի հարց է, որ գուցե տվյալ անձը չի ցանկանում, որ իր անձնական տվյալների հիման վրա վարույթ հարուցվի, եւ իրականացվի քննություն, բացառությամբ այն դեպքերի, երբ խոսքը համակարգային բնույթի գործերի մասին է, օրինակ` արտահոսքերի մասին, որի արդյունքում կարող են մեծ թվով մարդկանց անձնական տվյալներ դուրս գալ: Սա իրավունքի էությունն է: Օրինակ` եթե իմ իրավունքը խախտվում է, ես եմ որոշողը՝ դիմե՞լ համապատասխան միջոցների, թե՞ ոչ: Օրինակ` եթե ինչ-որ լրատվամիջոց իմ մասին հոդված է հրապարակում եւ իմ կենսագրության մեջ ավելացնում է ինչ-որ մի հատված, որը խեղաթյուրում է իմ ամբողջ կենսագրությունը, ես կարող եմ որոշել` դիմե՞լ միջոցների, թե՞ ոչ»:
Հայկ ԳԵՎՈՐԳՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հրապարակ» օրաթերթի այսօրվա համարում:
