«Եթե դու Սատանա լինեիր, ի՞նչ կանեիր՝ մարդկանց բարոյական հիմքերը սասանելու համար»: Ահա այդպիսի հարց է տվել ընկերներիցս մեկը արհեստական բանականությանը: Օգտվելով իր ձեռքի տակ գտնվող գրական, փիլիսոփայական եւ աստվածաբանական աղբյուրներից՝ ԱԲ-ն պատասխան է տվել, որը ես վերաշարադրում եմ կրճատումներով:
Ըստ այդմ, Սատանայի (որին մեր Սուրբ Գիրքն անվանում է նաեւ Բանսարկու) գործողություններն են լինելու.
1/ բարու եւ չարի սահմանի քայքայումը,
2/ եսասիրության պաշտամունքը, երբ քո անձնական ցանկություններն ու օգուտն ամենից վեր են,
Կարդացեք նաև
3/ ճշմարտության խեղաթյուրումը, երբ մարդիկ սկսում են կասկածել ակնհայտ բաների մեջ,
4/ մարդկանց փոխադարձ օտարումը, կոնֆլիկտների բորբոքումը, համերաշխության եւ վստահության վերացումը,
5/ հոգեւոր եւ մշակութային արժեքների արժեզրկումը:
Եթե այդ 5 կետերը փորձենք ընդհանրացնել մեկ բառով, ապա կարող ենք ասել, որ այդպիսին է քաղաքականությունը: Քաղաքականությունը միշտ, բոլոր ժամանակներում, բոլոր երկրներում մարդկանց, ի վերջո, մղում է պատերազմի՝ ներքին եւ արտաքին: Արտաքին պատերազմից խուսափել, մեծ հաշվով, հնարավոր չէ: Եթե կան մարդիկ, որոնք կարծում են, թե կարող են նստել աշխարհի ինչ-որ անկյունում կամ, առավել եւս՝ «խաղաղության խաչմերուկում» եւ «պարզապես ապրել», ապա այդ մարդիկ պարզապես միամիտ են: Ներքին պատերազմից (որի տակ հասկանում եմ ոչ միայն ֆիզիկական բախումները) հնարավոր է խուսափել, բայց դրա համար պետք են մարդիկ (ոչ իշխանավոր), որոնք ընդունելի են հասարակության մեծ մասի համար: Հայաստանում այսպիսի մարդիկ չկան: Հենց այդ պատճառով է, որ վերը շարադրված 5 կետերը ներկայիս իշխանության modus vivendi – ն են:
..1989 թվականի ապրիլի 9-ին խորհրդային ՆԳ-ի ներքին զորքերն ու բանակը համատեղ ուժային գործողություններ իրականացրեցին Թբիլիսիի կենտրոնում՝ ցրելով ընդդիմադիր հանրահավաքը: Ուժայինների վայրագ հարձակման արդյունքում զոհվեց 21 քաղաքացի, վնասվածքներ ստացան 290-ը: Այդ իրադարձություններից մի քանի օր հետո Կենտրոնական հեռուստատեսության թղթակիցը հարցազրույց է վերցնում վրացի հայտնի գրող Չաբուա Ամիրէջիբիից: «Ո՞ւմ են ձեռնտու այդ իրադարձությունները», – հարցնում է լրագրողը: Գրողի պատասխանն էր՝ «Սատանային»: Տեսնելով լրագրողի տարակուսած հայացքը, Ամիրէջիբին ավելացնում է՝ «Դուք կարծում եք՝ ես կատա՞կ եմ անում»:
Արամ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
