Հուլիսի սկզբին Իրանի նախագահ Մասուդ Փեզեշքիանն օկուպացված Ստեփանակերտում մասնակցել էր Տնտեսական համագործակցության կազմակերպության 17-րդ գագաթնաժողովին:
Իրանի հասարակական և քաղաքական շրջանակներում Փեզեշքիանի այցը մեծ հակազդեցություն էր առաջացրել, անգամ՝ պարսկալեզու աղբյուրներում պահանջել են երկրի նախագահի պաշտոնանկության գործընթացի մեկնարկ սկսել: Սրան գուցե նպաստել է նաև այդ օրերին Ալիևի ստեղծած քարոզչական պատկերն Իրանի նախագահի և նրա այցի շուրջ, ինչո՞ւ չէ, նաև Էրդողանի, ով անմիջապես Իրանի նախագահի հետ հանդիպումից հետո փակագծեր բացեց «Զանգեզուրի միջանցքի» հետ կապված:
Այս և այլ թեմաների շուրջ «168 ժամ»-ը զրուցել է «Հենակետ» վերլուծական կենտրոնի ղեկավար, ռազմական փորձագետ Վիտալի Մանգասարյանի հետ:
Կարդացեք նաև
– Ալիևն Իրանի նախագահի և Էրդողանի մասնակցությամբ օկուպացված Ստեփանակերտում կազմակերպված միջոցառմանը զուգահեռ, ճիշտ եք, քարոզչական այնպիսի պատկեր ստեղծեց, թե իբր Իրանը և Ադրբեջանը գտնվում են մերձեցման փուլում՝ ի հակակշիռ նախկինում Թեհրանից հնչած կոշտ քննադատությունների։
Այս քայլով Ալիևը նաև փորձեց փարատել Իրանում առկա խորացող դժգոհությունները՝ կապված Բաքվի և Թել Ավիվի համագործակցության հետ, ինչպես նաև՝ մարել այն ընկալումը, թե Ադրբեջանը սպառնալիք է Իրանի համար։
Մյուս կողմից, Ադրբեջանի նախագահը հայ ժողովրդին որպես իսլամական արժեքների թշնամի ներկայացնելու փորձ արեց՝ մեղադրելով հայերին իսլամական ժառանգության ոչնչացման մեջ։
Իսկ Էրդողանի կողմից դրանից անմիջապես հետո արված հայտարարությունները՝ «Զանգեզուրի «միջանցքին» առնչվող, կարծում եմ, պատահական չէր, և թուրք-ադրբեջանական առանցքը փորձում է նաև Իրանի միջոցով լեգիտիմացնել այն տրանսպորտային նախագծերը, որոնք կարող են խախտել Հայաստանի ինքնիշխանությունը և դեմ լինել Իրանի ստրատեգիական շահերին: Եվ այդ տնտեսական համագործակցության ֆորումն օգտագործվեց՝ որպես այդ հարցում Թեհրանի հետ ենթադրյալ համաձայնության ցուցիչ։
Ցավով պետք է արձանագրել, որ Իրանի նախագահի ներկայությունն օկուպացված Ստեփանակերտում ուղղակի և անուղղակի անտեսում է թե՛ հայ ժողովրդի նկատմամբ իրականացված էթնիկ զտման փաստը, թե՛ այն սպառնալիքները, որոնք այսօր կախված են ոչ միայն Հայաստանի, այլև ողջ տարածաշրջանի վրա։
Նշեմ, որ Իրանի, Ադրբեջանի և Թուրքիայի համատեղ շոուն՝ Ստեփանակերտում, տեղի ունեցավ միաժամանակ այն փուլում, երբ ԱՄՆ-ը փորձում է նոր միջնորդական մոդել առաջարկել Հայաստան-Ադրբեջան հարաբերությունների կարգավորման համար։ Սա ևս մեկ անգամ վկայում է, որ կողմերից ոմանք փորձում են արագացնել իրենց շահերի սպասարկումը՝ նախքան արտաքին նոր ազդակների ձևավորումը։ Ակնհայտ է, որ Ալիևը փորձում է առավելագույնս օգտագործել ցանկացած ճեղք՝ հնարավոր քաղաքական արդյունք ապահովելու նպատակով։
Մարիամ ՊԵՏՐՈՍՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «168 ժամ» շաբաթաթերթի այսօրվա համարում
