ՀԱԿ փոխնախագահ Լևոն Զուրաբյանը գրում է․
«Ուկրաինայի նախագահ Զելենսկին հրամանագիր է ստորագրել, ենթարկեցնելով ՆԱԲՈւ և ՍԱՊ հակակոռուպցիոն անկախ մարմինները գլխավոր դատախազին: Անկախ հակակոռուպցիոն մարմինների փակումը Զելենսկին բացատրել է ռուսական գործակալների դեմ պայքարի անհրաժեշտությամբ:
Ռուսական կայսերականության դեմ պայքարով բռնաճնշումներն արդարացնելու մարտավարությունը մինչև վերջերս անվրեպ է գործել , ապահովելով հանրության և Արևմուտքի անվերապահ աջակցությունը: Այս անգամ սակայն Ուկրաինաի ժողովուրդը ոտքի է կանգնել եւ սկսել զանգվածային ցույցեր, բողոքարկելով Զելենսկու որոշումը: Արևմուտքը նույնպես դատապարտել է Զելենսկու քայլերը և պահանջել չեղարկել հրամանագիրը:
Փաշինյանը և նրա սուտի արևմտամետ կցորդները նույն` Հայաստանում առայժմ անխափան գործող քարոզչական մեխանիզմն են կիրառում, ցանկացած հակաժողովրդավարական արարք, բռնաճնշում և ապօրինություն արդարացնելով հիբրիդային «ռուսաստրուկների» դեմ պայքարով:
Կարդացեք նաև
Կարելի է
– խախտել Սահմանադրությունը,
– ծեծել քաղաքապետարանի չարաշահումների մասին ասող բլոգերներին,
– լուծարել 1700 տարվա պատմություն ունեցող եկեղեցական հաստատությունը եւ նրա հինավուրց կանոնադրությունը,
– ինքնակոչ գրչակների ձեռքով գրել նոր կանոնադրություն, վարչապետի որոշմամբ նշանակել կաթողիկոս, Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցու անվան տակ կառուցել նիկոլապաշտ սինլքորների մի նոր աղանդ,
– Սահմանադրության եւ օրենքների ակնհայտ խախտումով խլել սեփականություն, պարտվել Ստոկհոլմյան արբիտրաժային դատարանում, հրաժարվել կատարել այդ վճիռը և հարյուր միլիոնների վնաս տալ Հայաստանին, խարխլելով երկրի միջազգային վարկը և ներդրումային մթնոլորտը,
– սարքած գործերով բանտեր նետել քաղաքական հակառակորդներին,
եթե հայտարարում ես, որ այս ամենը արվում է Ռուսաստանի լծից ազատվելու նպատակով:
Արևմուտքն առայժմ աչք է փակում այս ապօրինությունների վրա, բայց Փաշինյանը շատ շուտով իր տխմար հակաժողովրդավարական քայլերով անցնելու է այն գիծը, որն անցավ Զելենսկին:
Բոլոր նրանք, ովքեր այսօր ակտիվ կամ լռելյայն աջակցություն են ցույց տալիս Փաշինյանի այս խելացնոր այլանդակություններին, պատասխանատու են դառնալու Հայաստանը բռնատիրության, ապօրինության և քաոսի ճահիճը մխրճելու համար:
Ժողովրդավարության, քաղաքացիական ազատությունների և մարդու հիմնարար իրավունքների սուտի պաշտպանները դառնալու են այդ արժեքների առաջին գերեզմանափորները:
Եվ հերթական անգամ կպարզվի, որ ժողովրդավարական ազատությունների և իրավունքների միակ պաշտպանն ու պահապանը նորից լինելու է ոտքի կանգնած ժողովուրդը»:
