«Վաշինգտոնյան հռչակագրի ստորագրումից հետո Նիկոլ Փաշինյանը շարունակում է այդ թեման ավելի ագրեսիվ տարածել, որովհետեւ ինքն էլ է հասկանում, որ դրա արձագանքները՝ այսպես կոչված, պատմական օր կամ պատմական փաստաթուղթ, այն էֆեկտը չեն տալիս: Ես վստահ եմ, որ հասարակության լայն զանգվածներին ընդհանրապես չեն հետաքրքրում Նիկոլ Փաշինյանի ուղերձները, խոսքերը»,- ասաց «Ապրելու երկիր» կուսակցության համահիմնադիր Մեսրոպ Առաքելյանը` «Հայելի» ակումբում խոսելով Նիկոլ Փաշինյանի՝ «Խաղաղության միջանցքի» գովազդման մասին:
«Ինքն իր սահմանափակ ընտրազանգվածի վրա է աշխատում եւ հերթական անգամ ցույց է տալիս, որ այն ամենը, ինչ տեղի է ունեցել, ինքն ունի զրո մեղավորություն եւ զրո պատասխանատվություն: Եւ հիմա էլ այդ խաղաղության անվան տակ 2020 թվականի խայտառակ պատերազմի հետեւանքները եւ դրանից հետո խայտառակ դիվանագիտական աշխատանքը, որն ավարտվեց Արցախի ամբողջական կորստով, փորձում է փաթեթավորել խաղաղության օրակարգով, ինչը սակայն մեծ արդյունք չի տալիս:
Ակնհայտ է, որ առաջիկայում շարունակվելու է այդ, այսպես կոչված, խաղաղության օրակարգի հրամցնումը, բայց ցավալի փաստ է, որ խաղաղության այս փաստաթուղթը արցախյան պատերազմի եւ 2023 թվականի Արցախի ամբողջական կորստի հետեւանք է: Եվ այն ամրագրվում է տարբեր փաստաթղթերով:
Պատերազմը ավարտվել է, մենք կրել ենք պարտություն, ինչից հետո, բնական է, գալիս է ոչ պատերազմական խաղաղության փուլը: Եվ այս փաստաթղթերը չէ, որ այդ խաղաղությունը ապահովում են: Արդեն երկու տարի է, գետնի վրա ռազմական գործողություններ չկան եւ պետք չէ այս փաստաթղթերով հրամցնել, որ մենք ունենք խաղաղություն: Արդյոք լավ է այս փաստաթղթի առկայությո՞ւնը, թե՞ սրա բացակայությունը: Թերեւս, ավելի լավ է, քանի որ Նիկոլ Փաշինյանի իշխանությունը պարբերաբար փորձանքների է բերում»,-ասաց պարոն Առաքելյանը:
Կարդացեք նաև
Անդրադառնալով հասարակության մեջ իշխանությունների այն թեզի տարածմանը, թե իրենք խաղաղություն են ուզում, սակայն կան ուժեր, որոնք դեմ են խաղաղությանը, Մեսրոպ Առաքելյանը արձանագրեց. «Ցանկացած բանական մարդ, եւ հասարակությունը հավաքական իմաստով միշտ կողմ է խաղաղության:
Եվ այն թեզերը, որ իրենք են խաղաղությանը կողմ եւ հասարակության մի հատված կամ քաղաքական դաշտը խաղաղություն չի ուզում, հիմարություն է: Արցախյան պատերազմի հիմքում էլ հենց այն էր ընկած, որ արցախցիները իրենց հայրենիքում խաղաղ ապրել են եւ ադրբեջանական վայրագությունները Արցախում, Բաքվում, Սումգայիթում բերել են նրան, որ մենք անհրաժեշտություն ենք ունեցել պաշտպանվելու եւ ոչ թե պատերազմելու, որոնք տեղի ունեցան 2020, 2023 թվականներին:
Հետեւաբար, հասարակության մի հատվածը, որը չի վստահում խաղաղությանը, ոչ թե խաղաղություն չի ուզում, այլ հասարակությունը շարունակում է տեսնել, որ Ադրբեջանը շարունակում է հակահայ ռազմատենչ քաղաքականությունը:
Այսինքն, խնդիրը ոչ թե ինչ-որ թղթի, իշխանությանը, ընդդիմությանը հավատալն է, այլ մարդիկ տեսնում են, որ Բաքվի բանտում գտնվում են մեր հայրենակիցները, ադրբեջանցիները շարունակում են օկուպացնել մեր տարածքները, Ալիեւը շարունակում է Արցախի ու ամբողջ հայկական աշխարհի նկատմամբ իր հակահայ քաղաքականությունը: Այդ ամենի ֆոնին ակնհայտ է, որ խաղաղության պատրանք է ստեղծված կամ ժամանակավոր խաղաղություն եւ Ադրբեջանն ունի իր հաշվարկները»:
Աշոտ ՀԱԿՈԲՅԱՆ
