Հայաստանի ժողովրդական նկարիչ Փարավոն Միրզոյանը հայի ինքնության առանցքները համարում է լեզուն, մշակույթը, հավատքը, կրթությունը… «Առանց այդ ամենի չի կարող լինել ազգ, լինի հայ ազգը, թե մի ուրիշ ազգ: Առանց այդ ամենի չի կարող լինել հայկական պետություն»,-Aravot.am-ի հետ զրույցում ասում է անվանի արվեստագետը:
Իսկ ինքնության կառուցման մեջ ի՞նչ առաքելություն ունի Հայ Առաքելական եկեղեցին. այս հարցին ի պատասխան ՝ ՀՀ ժողովրդական նկարիչը հետեւյալն է նշում. «2000 տարի է, մեր եկեղեցին կա ու եղել է, եթե ինչ-որ ժամանակներում պետություն չենք ունեցել, եկեղեցին եղել է, պահպանել է մեզ, դրա համար մենք պետք է մեծ հավատքով, մեծ սիրով ընդունենք Հայ Առաքելական եկեղեցին»:
Ինչ վերաբերվում է համաշխարհայնացմանը եւ նրա հետեւանքներին, Փարավոն Միրզոյանն ասում է, որ այն ընդունելի չէ փոքր ազգերի համար. «Եթե կորցնենք մեր ազգայինը, կորցնում ենք մեր հոգին, հավատքը, սերը…Այս փոքր հող ու ջուրը հիմնված է հենց դրա վրա…Ինչ համաշխարհայնացում, մենք որտեղ կարող ենք դիմանալ մեծ պետությունների կողքին»:
Կարդացեք նաև
Ափսոսում է, որ, օրինակ, այսօր հայկական կերպարվեստում միտում կա, որ չես կարող իմանալ, թե հեղինակը ինչ ազգի ներկայացուցիչ է. «Ես չեմ ասում անպայման պատմական իրեր նկարեն, նուռ ու խաղող, ոչ… այդ նույնը արտահայտվում է ուրիշ ձեւով, դրա համար հայի նկարչության մեջ հոգին ուրիշ է, գույնն ուրիշ է, արեւն ուրիշ է, կյանքն ուրիշ է, սերն ուրիշ է, աղջիկն ուրիշ տեսք ունի, տղան ուրիշ տեսք ունի…Դա պետք է պահպանել…Օրինակ Արամ Խաչատրյանի համաշխարհային երաժշտության մեջ բոլորը տեսնում են ազգային երաժշտության հիմքերը, նույնն էլ Կոմիտասի պարագայում է…»:
Նա համոզված է, որ կրթությունը եւս պետք է լինի ազգային՝ աշխարհի մարտահրավերներին դիմակայելու համար: Փարավոն Միրզոյանի համոզմամբ՝ այսօր Հայոց եկեղեցին կարող է խթանել հանրային երկխոսություն եւ համերաշխություն. «Մեր փոքր ժողովրդի մեջ ու մեր երկրում եկեղեցու դերը շատ կարեւոր է, ժողովուրդը պետք է ընդունի եւ հասկանա սա»: Նկարիչը նաեւ կարծում է, որ Ամենայն Հայոց կաթողիկոսը առաքելություն ունի համահայկական խնդիրների լուծման համատեքստում:
Ուրախ է, որ Մայր Աթոռի տարածքը հոգեւոր հզոր կենտրոն է, ոչ թե իր ձեւակերպմամբ՝ ոչ թե զուտ խաչականքվելու տեղ: «Եթե մարդը հավատք չունի, չի կարող սիրել, չի կարող ատել, չի կարող ապրել, հավատքը ամենամեծ ուժն է…Պիտի հավատաս Աստծուն, հայրենիքիդ ուժին, մեկը մյուսին»,-նշում է արվեստագետը:
Ասում է՝ շատ է սիրում Հայաստանը, այս հողն ու ջուրը, մարդկանց, ասում է՝ Հայաստանը լրացնում է իր կյանքը:
«Նոր եմ վերադարձել դրսից, ուրախացա, որ Ամերիկայում չեմ ապրում, ասացի՝ այ մարդ, ինչ լավ է, որ եկել ես քո տուն , քո ժողովրդի մեջ քո սերն ես արտահայտում եւ այդ մտքերով նկարեցի Վահան Տերյանին …Հետո նկարեցի Խաչի հավատքը…Որովհետեւ վերադարձել էի ու հոգիս հանգիստ է: Ես կարծում եմ, որ լիարժեք ապրելու համար պետք է ապրես հավատքով եւ քո հողի վրա»,-համոզված է ՀՀ ժողովրդական նկարիչը:
Հարցազրույցն ամբողջությամբ
Գոհար ՀԱԿՈԲՅԱՆ
