«Երբ սրբազանի կողմից գյուլլելու հետ կապված միտքը հնչում է, ակնհայտ է, նաև փոխհատուցում տալու մասը, որ դա վերաբերվում է պետության գործառույթին, այսինքն՝ խոսքը էն մարդկանց մասին է, որոնք, սրբազանի բառերով եմ ասում, դավաճանական գործողություններ կիրականացնեն, և պետությունը կկիրառի առավելագույն պատիժ։ Ասենք նաև, որ ԱՄՆ կեսից ավելի նահանգներում մահապատիժը դեռ կիրառվում է, և դավաճանությունն այն դեպքերից է, որի դեպքում ԱՄՆ-ում մահապատիժ կիրառվում»,- հարցին՝ ի վերջո ինչի՞ մասին է «գյուլլելու» մասին խոսակցությունը, մամուլի ասուլիսի ժամանակ այսպես պատասխանեց հանրային գործիչ Հովհաննես Ավետիսյանը՝ անդրադառնալով Բագրատ սրբազանի և մյուսների գործին։
Նա նշեց՝ երբ մարդն իր դավաճանության պատճառով հարյուրավոր մարդկանց զրկել է կյանքից, ի՞նչ պիտի անենք նրա հետ ու պարզաբանեց․ «Ինչ վերաբերում է փոխհատուցմանը, ապա երբ պետությունը որոշում է այդ մարդուն կյանքից զրկել, քանի որ ժողովրդին մեծ վնաս է պատճառել, պետությունը նաև պարտավորություն ունի այդ մարդու ընտանիքի նկատմամբ։ Ընտանիքը հո մեղավոր չէ՞, որ հայրը կամ մայրը դավաճան է դուրս եկել, անչափահաս երեխաները հո սոված չպիտի՞ մնա։ Ընդ որում, սա տեսական քննարկում է եղել․ այն բանից հետո, երբ ժողովուրդը իշխանությունը կվստահի իշխանությանը՝ մեզ։ Բացարձակ անօրինական որևէ բան չկա։ Ես էլ, որ գյուլլելու խոսքը գնում է, ծիծաղում, ասում եմ՝ դիկտատուրա և այլն, սրբազանն էլ պարզաբանում, ասում է՝ սա դավաճանության մասին է, երբ ընտանիքին են փոխհատուցում դրանից հետո»։
Հովհաննես Ավետիսյանի համոզմամբ՝ մենք պիտի դառնանք կուռ հանրություն, որ կարողանանք դիմակայել արտաքին աշխարհից եկող մարտահրավերներին․ «Քրեական օրենսգիրքն ինչ-որ պահի պետք է վերանայվի, և այդ բացառիկ դեպքերում, երբ մարդը գիտակցաբար գնացել է գործողությունների, պետությանը մեծ սպառնալիք է ստեղծել, այդ գործողությունները պետք է քրեականացվեն»։
Կարդացեք նաև
Տաթև ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ
