Օրերս ԿԳՄՍ նախարարը որոշել էր հակադարձել բոլոր «չար լեզուներին», ովքեր ահազանգեցին, որ Այբբենարանում չկան Մեսրոպ Մաշտոցի նկարը և Հայոց այբուբենի ամբողջական պատկերը: Ժաննա Անդրեասյանը տեսախցիկի առաջ սկսեց թերթել Այբբենարանը, հասավ QR-ին ու ցույց էր տալիս, որ դրանով կարելի է «բացել» Մաշտոցի մասին պատմող տպավորիչ նյութ, այբուբենն էլ նույն կոդի միջոցով հնարավոր է «բացել», երգելով սովորել և այլն:
Այստեղ մի քանի էական դիտողություն է անհրաժեշտ անել:
Առաջինը. նախ` ԿԳՄՍ նախարարի մոտեցմամբ, առաջանում է անբեկանելի հարկադրանք, որ 6-7 տարեկանից երեխաները պարտադիր սմարթֆոն ունենան: Իսկ այդ պարտադրանքը կարող է սոցիալական խնդիրներ հարուցել, մանավանդ մարզերում, գյուղական բնակավայրերում: Մյուս կողմից՝ 6-7 տարեկան երեխաներին սմարթֆոններին վարժեցնելն աբսուրդ է ու վնասակար կարող է լինել առողջական ու հոգեբանական առումներով:
Երկրորդ. ցանկացած նորմալ մանկավարժ կասի, որ տարրական դպրոցում չափազանց կարևոր է տեսողական նյութերի, նկարների, պլակատների միջոցով ուսուցանումը: Ու այդ տեսանկյունից ուղղակի անհրաժեշտություն է, որ թե՛ Հայոց այբուբենի պատկերը, թե՛ այն ստեղծած հանճարի՝ Մեսրոպ Մաշտոցի նկարը լինեն աշակերտի տեսադաշտում:
Ի վերջո, գուցե մի օր էլ ասեք՝ դե, դասագրքերն ինչո՞ւ ենք տպագրում, ահռելի ծախսեր անում: Ամեն աշակերտի ամեն դասագրքի համար մի QR կոդ տվեք, «կբացեն», կնայեն, դասերը կսովորեն: Բյուջետային միջոցների մեծ խնայողություն կլինի:
Եվ ինչո՞ւ միայն դասագրքերը: Ախր, QR կոդով կարելի է փոխարինել բոլոր ուսուցիչներին, և առհասարակ՝ դպրոցներն էլ:
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Փաստ» թերթի այսօրվա համարում։
