«Այդքան քննադատում եք, բա ո՞ւմ եք դուք տեսնում որպես Հայաստանի ղեկավար», – հաճախ հարցնում են ինձ մարդիկ: Ես տեսնում եմ 5-6 թեկնածուներ, որոնց ղեկավարած ուժերն ընտրություններին մասնակցելու հայտ են ներկայացրել, եւ որոնք Փաշինյանից բացարձակապես վատը չեն: Ներկայիս վարչապետն այնպիսի հանճարեղ ղեկավար չէ, որ նրան այլընտրանք չլինի: Հակառակը՝ այդ թեկնածուների հնարավոր քաղաքականությունը չի կարող ավելի կործանարար լինել:
Այսպիսի արձանագրման համար ինձ հիմք են տալիս այն՝ հիրավի աննախադեպ իրադարձությունները, որոնք տեղի են ունեցել վերջին 7,5 տարիների եւ մասնավորապես, վերջին ամիսների ընթացքում:
Մինչեւ Փաշինյանի իշխանության գալը մենք չենք կորցրել մեր վերահսկողության տակ գտնվող հազարավոր քառակուսի կիլոմետրեր: Ինչ էլ ասեն իշխանության քարոզիչներն ու կողմնակիցները՝ որ այդ տարածքները մենք զավթել էինք, որ դրանք մեզ պետք չէին, որ դա Ռուսաստանի թոկն էր, որ այդ տարածքները վաղուց հանձնած-պրծած էին եւ այլն, Փաշինյանի օրոք Արցախի կորուստը պատմական փաստ է, իսկ մնացած խոսակցությունները՝ «ֆռիկներ»:
Միայն այդ փաստի հիման վրա կարելի է պնդել, որ Փաշինյանը 1991 թվականից սկսած՝ Հայաստանի ամենավատ ղեկավարն է: Մնացածը՝ դավաճան է, դավաճան չէ, խելագար է, խելագար չէ, դրսի ուժերի պատվերն է կատարում, թե գործում է իր սեփական նախաձեռնությամբ՝ քննարկումների, կարծիքների, մեկնաբանությունների ոլորտից է:
Կարդացեք նաև
Բայց ես կարող եմ արձանագրել, որ ժողովրդավարության առումով նույնպես Փաշինյանի հաստատած ռեժիմն իր նախորդներից առնվազն ոչնչով լավը չի: Ավելին՝ ես չեմ հիշում, որ երբեւէ կալանավորված լինեն այդքան շատ հոգեւորականներ, այդ թվում՝ թեմերի երկու առաջնորդ եւ երկու արքեպիսկոպոս: Ես չեմ հիշում, որ 21 հոգեւորականի կիրակի օրով նույն ժամին կանչեն հարցաքննության, որպեսզի նրանք պատարագ չմատուցեն: Չեմ հիշում, որ մարդուն ամիսներով անազատության մեջ պահեն, քանի որ նա եկեղեցուն սատարելու մասին մեկ նախադասություն է ասել: Չեմ հիշում, որ ՏԻՄ բոլոր ընդդիմադիր ղեկավարները կա՛մ սպանվեն, կա՛մ ազատազրկվեն:
Այնպես որ, ՔՊ-ից վատը պարզապես հնարավոր չէ լինել:
Արամ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
