«Եթե ընտրություն լինի Փաշինյանի եւ Ռուսաստանի միջեւ, ես կնախընտրեմ Փաշինյանին»: Այս թեզն են առաջ քաշում իշխանության քարոզիչները, որոնք «շարքային քաղաքացի» են ձեւանում: Նախ՝ այդ հակադրությունը կոռեկտ չէ՝ համեմատել կարելի է նույնատիպ երեւույթներ, ասենք՝ տանձը՝ խնձորի հետ, «Սամսունգ» հեռախոսն iPhone-ի հետ, բայց ոչ տանձը` Iphone-ի:
Հետեւաբար, անձին պետք է համեմատել անձի, իսկ պետությունը՝ պետության հետ: Փաշինյանի կամ ավելի ճիշտ՝ նրա ղեկավարած ուժի այլընտրանքն ովքեր են: Իմ կարծիքով՝ բոլոր իրապես ընդդիմադիր քաղաքական ուժերը: Քարոզչական վերոհիշյալ թեզի մեջ ակնարկ կա, որ Փաշինյանի բոլոր ընդդիմախոսները ղեկավարվում են Կրեմլի կողմից: Հօգուտ այդ կանխադրույթի որեւէ լուրջ ապացույց չի բերվում:
Երկիրը պետք է համեմատել երկրի հետ: Ռուսաստա՞ն, թե՞… Իշխանությունը, որպես այլընտրանք, մեզ դեմ է տալիս Ֆրանսիային, ԵՄ-ն, ԱՄՆ-ը: Բայց այդ երկրների կամ կառույցների շահագրգռվածությունը տարածաշրջանում տեղի ունեցող իրադարձություններում նվազագույն է: Իրական շահագրգիռ կողմը, բնականաբար, Թուրքիան է եւ Ադրբեջանը, որոնց «փաստաբանությամբ» մեծ սիրով աշխատում են ներկայիս իշխանությունները:
Իշխանական քարոզչության եւս մի նմանատիպ հնարք՝ կա՛մ Փաշինյան, կա՛մ պատերազմ: Այստեղ նիկոլականները խաղում են մարդկանց՝ շատ բնական վախերի հետ: Իրականում դա, ինչպես հիմա ընդունված է ասել, կեղծ օրակարգ է:
Կարդացեք նաև
Խաղաղություն կարող է լինել ե՛ւ Փաշինյանի ժամանակ, ե՛ւ առանց Փաշինյանի: Երկրորդ դեպքում խաղաղությունը կարող է լինել ավելի արժանապատիվ: Պատերազմ կարող է լինել ե՛ւ Փաշինյանի իշխանության օրոք, ե՛ւ իշխանափոխությունից հետո: Երկրորդ դեպքում մենք գուցե պատերազմին ավելի պատրաստ կլինենք, գոնե՝ հոգեբանորեն, որովհետեւ այնքան կոտրված, ջարդված, հուսահատված չենք զգա մեզ, ինչպես հիմա ենք զգում: (Իշխանությունն ամեն ջանք ներդնում է, որ պառակտվածությունը, խեղճությունը, թուլությունը, պարտված լինելը որպես «հաղթանակ» ընկալելը դառնա մեր հասարակության մենթալիտետը):
Այնպես որ խաղաղությունը, որն իբր բերել է Փաշինյանը, նախընտրական հաղթաթուղթ սարքելը, մեղմ ասած, անբարեխղճություն է: Խաղաղության եւ պատերազմի խնդիրները, եկեք ընդունենք, հաճախ լուծվում են Երեւանից եւ Բաքվից բավականին հեռու: Մեր ուժերի շրջանակներում է՝ ապահովել հնարավորինս արժանապատիվ խաղաղությունը եւ, մյուս կողմից, հնարավորինս լավ պատրաստվել պատերազմի: Վարչապետի պաշտոնում ունենալով Նիկոլ Փաշինյանին, իսկ ԱԺ-ում՝ ՔՊ-ին՝ ո՛չ մեկը, ո՛չ մյուսը հնարավոր չէ:
Արամ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
Նկարը ստեղծված է արհեստական բանականության միջոցով
