Արդարության եւ արդարադատության համատեքստում գործող իշխանության էությունը բնութագրող բազմաթիվ օրինակներ կան, որոնցից ամենաթարմը վերաբերում է Գյումրիի քաղաքապետի նկատմամբ հարուցված քրեական հետապնդմանը: Բանն այն է, որ ՌԴ-ի հետ միություն կազմելու մասին առաջարկը քննչական մարմնի կողմից որակվել է որպես ՀՀ ինքնիշխանությունից հրաժարվելու կոչ, եւ Վարդան Ղուկասյանին մեղադրանք է առաջադրվել ՀՀ քրեական օրենսգրքի 422-րդ հոդվածով՝ «Իշխանությունը զավթելուն, տարածքային ամբողջականությունը խախտելուն, ինքնիշխանությունից հրաժարվելուն կամ սահմանադրական կարգը բռնի տապալելուն ուղղված հրապարակային կոչերի համար»:
Նույն տրամաբանությամբ, ինչպես պնդում է Սահմանադրական իրավունքի մասնագետ Գոհար Մելոյանը, Եվրոպական միությանը միանալու վերաբերյալ ցանկացած կոչ կամ այդ ուղղությամբ ընդունվող նորմատիվ իրավական ակտ՝ այդ թվում «Եվրոպական միությանը անդամակցելու գործընթացի մեկնարկի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի ընդունումը, պետք է արժանանա նույն իրավական գնահատականին՝ քրեաիրավական մեղադրանքին: «Որեւէ միջազգային կազմակերպության կամ այլ պետության հետ դաշինք կամ միություն կազմելու կոչը ՉԻ կարող համարվել հանցագործություն»,- ընդգծում է իրավագետը: Տեղի ունեցածը, ըստ նրա, կանխակալ եւ ընտրովի արդարադատություն է:
Եվ, իսկապես, երբ իրավապահ մարմինները Քրեական օրենսգիրքը մեկնաբանում են միակողմանիորեն՝ այն կիրառելով բացառապես իշխանության քաղաքական ընդդիմախոսների դեմ, պարզ է դառնում, որ այդ գործողությունների առանցքում ոչ թե օրենքի եւ իրավունքի գերակայությունն է, այլ՝ քաղաքական հաշվեհարդարի շարժառիթը: Ստացվում է, որ Հայաստանում կարող են օրը ցերեկով կալանավորել՝ ում ուզում եւ կալանքի տակ պահել՝ ինչքան ուզում են: Շինծու մեղադրանքներ, կեղծ ապացույցներ հորինող քննիչների ջանը սաղ լինի:
Կարդացեք նաև
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հայացք Երեւանից» թերթի այս համարում
