Ըստ հանճարե՜ղ սահմանադրագէտին՝ ներկայի սահմանադրութիւնը անել կացութիւն կը ստեղծէ եւ կը մոլորեցնէ հայորդին, աւելին՝ Հայաստան կարիքը ունի քաղաքական նոր բովանդակութեան, նոր գիտակցութեան. քաղաքական եւ պետական նոր վարդապետութեան կարիքը կայ։ Իսկ թէ նման մե՜ծ բաց ինչպէ՞ս կարելի է դարմանել սնանկներու եւ տհասներու ձեռքով, կը մնայ մեծ հարցականներու տակ:
Ճարպիկի ու խորամանկի պատմուճան հագած՝ ան հպանցիկ անդրադարձաւ Արցախի փշոտ հարցին: Ո՛չ մէկ խօսք՝ իր «կերտած» չարաչար պարտութեան մասին, իսկ Արցախի յանձնո՞ւմը, Պաքուի մէջ սարքովի դատավարութեան նոխազնե՞րը… Այդ բաները օրակարգէ դուրս են: Անոնց փոխարէն՝ սնամէջ խօսքեր՝ պետութեան յարատեւութեան մասին, որ շնորհիւ նոր սահմանադրութեան՝ պիտի գոյատեւէ տարիներ եւ դարեր: Փա՞ստ կ’ուզէք. Պաքու գացող ՔՊ-ականներու պատուիրակութեան «նուաճումներ»-ն ու ազերի պատուիրակներու հիւրընկալումը Երեւանի մէջ, որոնց ստեղծած լեռներէն ո՛չ մուկ, ո՛չ ալ լու մը ծնած են:
Ուշագրաւ էին սա խօսքերը. «Մեր նպատակը այն է, որ մեր պետութիւնը՝ Հայաստանի Հանրապետութիւնը, շարունակ գոյութիւն ունենայ 50, 100, 150, 500, 1000 տարի եւ աւելի»։ Եւ այս «գիւտ»-ին հեղինակը ա՛ն է, որ մեր բազմահազար տարիներու պատմութիւնը կը դրժէ, կը վերախմբագրէ «Նոր Հայաստան» անուան տակ, կը մերժէ Հայաստանի տարածքին մէջ տեսնել Արցախը, Նախիջեւանը եւ մեր պատմական միւս հողերը…
Կրկին անկապ նիւթեր շաղկապելու փորձերով եւ յաւելեալ գլխապտոյտ պատճառելով՝ «ազգընտիր»-ը շեշտեց, թէ նոր, օրինակելի եւ վաւերական սահմանադրութեամբ՝ կարելի պիտի ըլլայ երաշխաւորել անվտանգութիւնը։ Ան օրինակ բերաւ զէնքերու գնման հարցերը, խոստովանելով, թէ տարիներ շարունակ որոշ երկիրներ մերժած են Հայաստանի զէնք ու զինամթերք վաճառել, որովհետեւ ունեցած են այն մտավախութիւնը, թէ անոնք պիտի օգտագործուին Հայաստանի միջազգայինօրէն ճանչցուած սահմաններէն դուրս։ Չըսաւ, որ իր գալուստէն առաջ, Հայաստան ինչպէ՞ս զէնք կ’ունենար, միայն Արցախի մէջ ազերիներու խլած միլիառաւոր տոլար արժողութեամբ զէնքերը երկինքէ՞ն իջած էին մանանայի պէս, կամ թէ՝ «զէնք չտուող» երկիրները արդեօք ի՞նչ կարծիք ունին, երբ իշխանութիւնը իր ուժը կը գործածէ անզէն ցուցարարներու եւ ընդդիմադիրներու դէմ…
Կարդացեք նաև
Փաշինեան, Նոր Կտակարանէն քանի մը օրինակ բերելով, բացատրեց, որ նոր գինին նոր տիկերու մէջ պէտք է պահել։ Կը տեսնէ՞ք, ան հեղուկի վերածեց սահմանադրութիւնը, զայն բաղդատելով գինիի։ Ըստ իրեն՝ այժմու տիկերը հնամաշ են, տակաւին՝ 1995-էն ի վեր գոյութիւն ունեցող սահմանադրութիւնը չի ցոլացներ ներկայի իսկական պատկերը։ Ան նոյնիսկ կասկածելի կը նկատէ անցեալի սահմանադրական հանրաքուէն։
Չէ՛. սահմանադրութիւնը ո՛չ հեղուկ է, ո՛չ ալ գինի, այլ ազատութեան եւ անկախութեան ձգտող ժողովուրդի մը քաղաքական տեսլականներուն մարմնաւորումը։ Իսկ երբ մտաբերենք, թէ ՔՊ-ապետին այս «յղացքներուն» աղբիւրն ու մղիչ ուժը թուրք-ազերիական ծանօթ ծրագիրներն են, անգամ մը եւս յստակ կը դառնայ, թէ մարզահամերգային լսարանը ինչո՞ւ, ի՞նչ հորիզոններ ներկայացնելու նպատակով սարքուած էր: Պարզ խօսքով, պետական համակարգը դաւադիր ընթացքին լծակից դարձնելն էր:
Պարտութիւնն ու երկրի-ազգի էութեան այլափոխումը, զանոնք թշնամիին ծրագիրներուն պատշաճեցնելու փորձերը մերժելի են, մերժելի պիտի մնան 50, 100 տարի, դարեր ու դարեր շարունակ:
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հայրենիք» թերթի այս համարում
