Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցու շուրջ տեղի ունեցող իրադարձությունները շարունակում են մտահոգիչ մնալ։ Բազմաթիվ անգամներ փորձել եմ ինչ-որ կերպ հասարակության համար ընկալելի դարձնել վտանգը, սակայն վստահ չեմ, որ դա ինձ հաջողվել է։ Ըստ իս՝ պատճառը այն հոգեբանական վիճակն է, որում այժմ գտնվում է հայ ժողովուրդը։
Առանձնապես վերլուծելու բան էլ չկա, ամեն ինչ ավելի քան ակնհայտ է։ Հայաստանում երկար տարիներ բուծվել են կրոնա-քաղաքական աղանդներ, որոնցից մեկին՝ Քաղաքացիական պայմանագիր անունը կրողին 2018 թվականին հաջողվեց գեներացնել հասարակության մեջ եղած ատելությունը նախկին իշխանություններից առնվազն երկուսի նկատմամբ, ընդ որում, որպես գործիք օգտագործելով նաև որոշ հոգևորականների, ովքեր միամտաբար մասնակցում էին հանրահավաքներին կամ որևէ կերպ աջակցում նրանց։ Ես գիտեմ, որ եղել են զղջացողներ և Աստված թող ների նրանց։
Շատ քիչ մարդիկ կարող էին այն ժամանակ գտնվել, ովքեր հասկանում էին, որ իշխանության են գալիս ապազգային ու հակաքրիստոնեական զոմբիացած քաղաքական գործիչներ։ Սակայն ժամանակի ընթացքում հասկացողների թիվը սկսեց ավելանալ ու ստեպ-ստեպ տեղի էին ունենում ընդվզումներ։ Կուլմինացիոն պահը 2024 թվականի մայիսի 9-ն էր, երբ շատ հանգիստ կարելի էր իրականացնել իշխանափոխությունը, թեև այս դեպքում կարելի է ասել՝ իրականացնել հեղափոխությունը։ Բայց եղավ նահանջ։
Կարելի էր հեղափոխություն իրականացնել նաև նույն թվականի հունիսի 12-ին, սակայն կրկին եղավ նահանջ։ Եվ սկսվեց հիասթափությունը, կասկածամտությունը, երկակի խաղերի մեջ ընդդիմադիր առաջնորդների անուններ սկսեցին շրջանառվել ու գլուխ բարձրացրեց համատարած ատելությունը մեկը մյուսի նկատմամբ, ինչը շատ ձեռնտու էր կրոնա-քաղաքական աղանդներին։ Այլ խոսքով, ինչպես դասականն էր ասել․ ուզում էինք մի լավ բան անել, բայց եղավ ինչպես միշտ։ Իսկ գուցե և եղավ այն, ինչ ուզում էին անել։
Կարդացեք նաև
Ուրացում, դավաճանություն, ճամբարափոխումներ․ այս ամենը սովորական երևույթներ դարձան։ Բայց կա մի հայկական բազմադարյա կառույց, որը անսասան է, և որի հեղինակությունը շատ բարձր է։ Տարբեր աղբյուրներ վկայակոչելով՝ ընդդիմադիրները դրա մասին թմբկահարում էին։ Դա Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցու հեղինակությունն է։ Ինչպե՞ս կարող էին թույլ տալ կրոնա-քաղաքական աղանդները, որ ուղղորդվում են հայ ազգի թշնամիների կողմից, որպեսզի Հայ Եկեղեցին ավելի բարձր վարկանիշ ունենա՝ քան իրենք։
Դա շատ վտանգավոր է իրենց իշխանությունը պահելու տեսակետից։ Եվ, իհարկե, սկսվեցին վարկաբեկումները, զրպարտանքներն ու տարատեսակ հալածանքները հոգևորականների և ո՛չ միայն հոգևորականների նկատմամբ, այդպիսով փորձելով թուլացնել Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցուն։ Իսկ թե դրանք ինչպիսի դրսևորումներ ունեցան՝ ամբողջ աշխարհը իմացավ։ Կարող է հարց առաջանալ, թե ինչո՞ւ է Աստված թույլ տալիս, որ հալածվեն իր զավակներն ու իր իսկ հիմնած Եկեղեցին։
Դժվար է ինձ համար բացատրել այդ առեղծվածը, սակայն ես վստահ եմ, որ այս ամենում գործում է Տիրոջ թաքնված օրհնությունը։ Ավելի քան 1700-ամյա Հայոց Սուրբ Եկեղեցին մշտապես աստվածային նախախնամության տակ է։ Այս օրերին, առավել քան երբևէ պետք է այս համոզումը մեր մեջ ամրագրենք։ Չկա չարիք առանց բարիք։ Աստծու թաքնված օրհնությունը շուտով հայտնի կդառնա։ Թող հավերժ անսասան մնա Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածինը։ Կրկին անգամ որդիական խոնարհությամբ իմ զորակցությունն ու աջակցությունն եմ հայտնում Գարեգին Երկրորդ ազգընտիր Ամենայն Հայոց Հայրապետին ու անիրավաբար հալածվող բոլոր հոգևորականներին, ինչպես նաև բոլոր բարեպաշտ հայորդիներին ու ազատություն մաղթում բոլորին։
Գենադի ՄՆԱՑԱԿԱՆՅԱՆ
