ՀՀ ԱԺ պաշտպանության եւ անվտանգության մշտական հանձնաժողովի անդամ Գեղամ Մանուկյանի ֆեյսբուքյան գրառումը
Այս ահավոր ուրացման, դավաճանության, հուդայության ֆոնին ասեմ լուսավոր հույսի մասին։
Գառնիկ Դանիելյանի հետ այսօր մի քանի ժամ Միքայել, Բագրատ սրբազանների հետ էի, իրենց իսկ խցում։
Դժվարությամբ էի գնում, անհանգիստ էի, ի՞նչ ասեի իրենց հոգեւոր «եղբայրների» ուրացման ֆոնին։
Ասեմ, որ ցավ չունեին, սուտ կլինի։ Բայց ականջս ծակեց նրանց իսկ բնորոշմամբ իրենց զգացումը՝ ԱՄՈԹ…
Տասնամյակներ շարունակ իրենց հետ ծառայություն մատուցածների, երբեմն՝ դաստիարակածների ու հիմա՝ Հայ Առաքելական եկեղեցու դեմ դուրս եկածների վարքի համար։
Կարդացեք նաև
Բայց սփոփանքը, ավելի ճիշտ գոտեպնդման հիմքը նրանց ուժն էր, ոգին, որ մեզ է փոխանցվում։
Բոլշեւիկ չեկիստների ժամանակ էլ եղել են ուրացող, եկեղեցու դեմ դուրս եկած եպիսկոպոս, վարդապետ, քահանա… նրանց դավաճանության ֆոնին գնդակահարվեցին սրբազաններ, բազում քահանաներ։
Տասնամյակներ անց ուրացողների անունները հիշում են արհամարհանքով, իսկ նահատակներին (այսօր բանտերում գտնվողներին) սրբացնելով…
