Մաշտոցի այգին շինհրապարակ դարձնելը հասարակական մեծ ընդվզում է առաջացրել: Շինհրապարակն էլ այնպիսին է, որ բազմամյա ծառերին կիպ-կպած, կանաչ տարածքներում շինություններ են կառուցվում, այն դեպքում, երբ քաղաքաշինական նորմերի համաձայն՝ շինության արտաքին պատի հեռավորությունը ծառի բնից պետք է լինի առնվազն 5 մետր, կամ հայտարարվում է, որ տարածքը կանաչ գոտի չէ, բայց այդ դեպքում ո՞րն է կանաչ գոտին, չէ որ, ըստ քաղաքաշինական նորմերի, յուրաքանչյուր անձի հաշվարկով առնվազն 6 քմ կանաչ տարածք պետք է լինի, Փոքր Կենտրոնում ո՞րն է կանաչ գոտին, կա՞ այդպիսին:
Հարցեր են, որոնց այդպես էլ չպատասխանեց քաղաքապետը, որպես արդարացման փորձ նշելով՝ որ. «այգում տեղադրվում են տաղավարներ՝ Աբովյան փողոցի ապամոնտաժված հիմնական շինությունների սեփականատերերին որպես փոխհատուցում տրամադրելու համար»:
Ինչ է ստացվում, ունքը սարքում ենք՝ աչքը հանելո՞վ: Քաղաքապետը նաեւ հայտարարում է, որ. «Հասել է տվյալ քննարկումներն առարկայական դաշտ տեղափոխելու պահը՝ իրար հետ ողջամիտ փաստարկներ փոխանակելու, դրանք ծանրութեթեւ անելու եւ հասարակական փոխըմբռնման հասնելու համար»: Ինչպե՞ս հավատամ նման ցանկությանը, չէ՞ որ այդ հայտարարությունն անում է մի քաղաքապետ, ով գիշերով թաքուն իրականացրեց շինարարությունը՝ ձիով քայլ կատարելով իր համայնքի բնակչության հանդեպ, ով հրաժարվեց ընդունել իրեն այցելած բնապահպաններին եւ վերջապես մերժեց այգի այցելելու եւ ողջամիտ փաստարկներ փոխանակելու բնապահպանների բազմաթիվ հրավերները:
Ափսոս:
Կարդացեք նաև
ԿԱՐԵՆ ՄԵԺԼՈՒՄՅԱՆ
փաստաբան
«Առավոտ» օրաթերթ
